سوگ: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(− رده:درگذشتگان (هاتکت)) |
|||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
[[رده:مرگ]] | [[رده:مرگ]] | ||
[[رده:فلسفه زندگی]] | [[رده:فلسفه زندگی]] | ||
[[رده:غم]] | |||
نسخهٔ ۱ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۲۷
سوگ رویدادی عاطفی است و منجر به ناراحتی جسمانی و روانی شدید از فقدان عزیزان میشود و واکنشهای گوناگونی دارد مثل گریه، خشم و احساس خلأ این مفهوم از مفهوم داغدیدگی بهطور مشخص جدا نمیشود.
مراحل سوگ
مرگ یک نفر برای انسانها معانی متفاوتی دارد اما وقتی اعضای خانواده برای مدتی شاهد بیماری یک فرد در حال احتضار باشند برای مرگ وی از لحاظ ذهنی آماده میشوند به این پدیده سوگ پیشبینی شده میگویند اما در بسیاری از موارد آمادگیهای قبلی هم کمک شایانی به کاهش میزان غم بازماندگان نمیکند بازماندگان سه دوره زیر را میگذرانند:[۱]
- ضربه روانی و ناباوری: گویا فرد باور نمیکند که مرگی رخ داده است گاهی دچار دی پیچه سرگیجه و تنگی نفس میشود
- اشتغال ذهنی با خاطرههای فرد از دست رفته :این دوره از شش ماه تا سالها ممکن است طول بکشد فرد چهرهٔ متوفی را میبیند و صدلیش را میشنود
- حل و فصل: در این دوره با اینکه خاطره عزیز از دست رفته برای افراد ناراحتکننده است اما از شدت هیجانهای آنان کاسته میشود
مقابله با سوگ
در منابع شیعی، برای مقابله با سوگ، راهکارهای زیر ارائه شده است:
- قدم اول: برخورد منطقی از دست دادن عزیزان، علی ابن ابی طالب در این باره میگوید از دست دادنی که بیماری میآورد از دست دادن دوستان است.[۲]
- قدم دوم: قبول کردن واقعیت، محمد تقی، امام نهم شیعیان امامیه، میگوید ما دوست داریم به کسانی که به آنان علاقه مندیم عافیت داده شود اما وقتی فرمان الهی آمد تسلیم همان چیزی میشویم که خدا دوست دارد.[۲]
- قدم سوم: عبور از احساسهای نا خوشایند، جعفر بن محمد، امام ششم شیعیان امامیه، در این باره میگوید: هرکس از غم و اندوه مصیبتی بر جان خویش ترسید اشک بریزد زیرا با گریه کردن غمش تسکین مییابد.[۲]
- قدم چهارم: سازگاری با محیط، محمد، پیامبر اسلام، در این خصوص میگوید آدمیزاد با مرگش یا آسوده میشود یا از دستش آسوده میشوند بنده مؤمن از رنج و مشقت دنیا در جوار رحمت خدا میآساید و بندهٔ بدکار با مرگش، بندگان و شهرها و درختان و جنبندگان از دستش آسوده میشوند.[۲]
- قدم پنجم: پذیرش حمایتهای اجتماعی، جعفر بن محمد، امام ششم شیعیان امامیه، میگوید خوردن نزد صاحبان عزا و مصیبت رفتاری جاهلی است سنت اسلامی فرستادن غذا برای صاحبان عزاست همانگونه که پیامبر هنگامی که خبر مرگ جعفر بن ابی طالب را شنید دستور داد برای خاندان او غذا ببرند.[۲]
- قدم آخر: حرکت به سمت زندگی، محمد، پیامبر اسلام میگوید کسی که از دنیا دل برکند مصیبتها بر او آسان میشوند.[۲]