کرامت انسانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(123)
(ایجاد کردن)
خط ۱: خط ۱:
== ویژگی های کرامت انسانی ==
== '''کرامت انسانی''' ==
[[کرامت]] به معنای بزرگوار شدن، شرافت و حرمت داشتن است.


=== عبودیت ===
== '''مفهوم شناسی کرامت نفس''' ==
 
کرامت در لغت به معنی بزرگوار شدن و شرافت و حرمت داشتن است و از نظر تربیتی، نزاهت از پستی و فرومایگی و برخورداری از اعتلای [[روح|روحی]] است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=اصول تربیت در نهج البلاغه|سال=۱۳۸۱|نام=مصطفی|نام خانوادگی=دلشاد تهرانی|صفحه=۱۴۱}}</ref> در قاموس [[قرآن]]،کرامت به معنای بزرگواری و شرافت، بخشندگی و سخاوت، ارزشمند و عزیز بودن و مانند آن آمده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قاموس قرآن|سال=۱۳۷۸|نام=علی اکبر|نام خانوادگی=قرشی|جلد=۶|صفحه=۱۰۶}}</ref>برای فعل این واژه در باب تفعیل ([[تکریم]])، واژگان برکشیدن، برگزیدن، گرامی کردن، گرامی داشتن و بزرگی دادن به کار رفته است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=فرهنگ‌نامه قرآنی|سال=۱۳۷۲|نام=محمد جعفر|نام خانوادگی=یاحقی|جلد=۳|صفحه=۱۲۱۲}}</ref>
==== عزت طلبی ====

نسخهٔ ‏۱۰ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۱۰

کرامت انسانی

کرامت به معنای بزرگوار شدن، شرافت و حرمت داشتن است.

مفهوم شناسی کرامت نفس

کرامت در لغت به معنی بزرگوار شدن و شرافت و حرمت داشتن است و از نظر تربیتی، نزاهت از پستی و فرومایگی و برخورداری از اعتلای روحی است.[۱] در قاموس قرآن،کرامت به معنای بزرگواری و شرافت، بخشندگی و سخاوت، ارزشمند و عزیز بودن و مانند آن آمده است.[۲]برای فعل این واژه در باب تفعیل (تکریم)، واژگان برکشیدن، برگزیدن، گرامی کردن، گرامی داشتن و بزرگی دادن به کار رفته است.[۳]

  1. دلشاد تهرانی، مصطفی (۱۳۸۱). اصول تربیت در نهج البلاغه. ص. ۱۴۱.
  2. قرشی، علی اکبر (۱۳۷۸). قاموس قرآن. ج. ۶. ص. ۱۰۶.
  3. یاحقی، محمد جعفر (۱۳۷۲). فرهنگ‌نامه قرآنی. ج. ۳. ص. ۱۲۱۲.