آیات آفاقی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(+ رده:اصطلاحات قرآنی (هاتکت)) |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
[[رده:اصطلاحات قرآنی]] | |||
نسخهٔ ۳ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۴۹
آیات آفاقی اصطلاحی است برای اشاره به برخی از آیات قرآن است. دسته بندی آیات به آیات آفاقی و در مقابل آیات انفسی است.[۱]
معنای اصطلاحی و لغوی
واژه "افق" به معنای طرف و ناحیه، و جمع آن "آفاق" است. کلمه "افق" دو بار (در آیه 7 سوره نجم[۲] و 23 سوره تکویر[۳]) و کلمه "آفاق" یک بار در قرآن (در آیه ۵۳ سوره فصلت[۴]) ذکر شده است.[نیازمند منبع]
مراد از آیات آفاقی، آیاتی هستند که جدایی از نفس، انسان باید پیش از پرداختن به دیگران به خود بپردازد تا خدا را بشناسد.[۵] آیات آفاقی آیات مربوط به آفرینش خورشید، ماه و ستارگان با نظم حاکم بر آنها، و نیز آفرینش انواع گیاهان، جانوران و کوهها و دریاها و برکات آن که هر یک، آیه و نشانهای بر حقانیت، علم، حکمت و عظمت و قدرت خداوند است، می شود.[۶]
در دیدگاه مفسران
در تفسیر مجمع البیان از قتاده نقل شده است که منظور از آیات آفاقی، جریاناتی است که خداوند در ملتهای پیشین به وجود آورده است.[۷] سرنوشت امتهایی که پیامبران گذشته را تکذیب کردند.[۸]
منابع
- ↑ حسینی طهرانی، محمدحسین (۱۴۲۷). نور ملکوت قرآن. ج. ۴. علامه طباطبایی. ص. ۴.
- ↑ نجم/ سوره 53، آیه 7.
- ↑ سوره تکویر/ سوره 81، آیه23.
- ↑ فصلت/ سوره 41، آیه 53.
- ↑ دهقان، اکبر (۱۳۸۷). نسيم رحمت تفسير قرآن كريم. ج. ۱. قم: حرم. ص. ۷۵.
- ↑ «آیات آفاقی». ویکی فقه.
- ↑ نوری همدانی، حسین. ترجمه تفسیر مجمع البیان. ج. ۲۲. تهران. ص. ۸۷.
- ↑ سبحانی، جعفر. منشور جاوید. ج. ۲. صص. ۱۶۵–۱۷۱.