فطرس: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در ادبیات | در ادبیات [[اسلام|اسلامی]]، '''فطرس'''، نام [[فرشته|فرشتهای]] است که به علت نافرمانی، بالهای او شکست و به زمین [[تبعید]] شد. با این وجود، برخی از اندیشمندان [[مسلمان]]، با توجه به اینکه فطرس واژهای یونانی است و همینطور استناد به دعای سوم [[شعبان]] که این موجود را فرشته قلمداد نکرده است، در فرشته بودن آن تردید کردهاند. بر اساس روایات شیعی، این فرشته به گهواره [[حسین بن علی]] پناهنده شده بود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=فطرس ملک|عنوان کتاب=پرسشها و پاسخها در محضر جوادی آملی|نام=عبدالله|نام خانوادگی=جوادی آملی|صفحهها=۸۷_۸۸|جلدها=۲}}</ref> | ||
== نامها == | == نامها == | ||
برای فطرس | برای فطرس نامهای دیگری نیز در نظر گرفته شده است از جمله صلصائیل<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=فطرس ملک|عنوان کتاب=الهدایه الکبری|نام خانوادگی=خصیبی|صفحه=۱۶۴}}</ref> و مولی الحسین.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=فطرس|عنوان کتاب=تحفه الازهار|نام خانوادگی=حسینی مدنی|جلد=۲|صفحه=۳۲}}</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
=== ارجاعات === | === ارجاعات === | ||
{{پانویس}} | |||
=== منابع === | === منابع === | ||
* جوادی آملی، پرسش و پاسخها در محضر آیت الله جوادی آملی، ۱۳۸۵ش، ج۲. | |||
* جوادی آملی، پرسش و | |||
* خصیبی، الهدایة الکبری، ۱۴۱۹ق، ص۴۴۱؛ قمی، الأنوار البهیة، ۱۳۸۰ش. | * خصیبی، الهدایة الکبری، ۱۴۱۹ق، ص۴۴۱؛ قمی، الأنوار البهیة، ۱۳۸۰ش. | ||
* الحسینی المدنی، تحفة الأزهار، ۱۳۷۸ش، ج۲. | * الحسینی المدنی، تحفة الأزهار، ۱۳۷۸ش، ج۲. | ||
نسخهٔ ۴ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۳۲
در ادبیات اسلامی، فطرس، نام فرشتهای است که به علت نافرمانی، بالهای او شکست و به زمین تبعید شد. با این وجود، برخی از اندیشمندان مسلمان، با توجه به اینکه فطرس واژهای یونانی است و همینطور استناد به دعای سوم شعبان که این موجود را فرشته قلمداد نکرده است، در فرشته بودن آن تردید کردهاند. بر اساس روایات شیعی، این فرشته به گهواره حسین بن علی پناهنده شده بود.[۱]
نامها
برای فطرس نامهای دیگری نیز در نظر گرفته شده است از جمله صلصائیل[۲] و مولی الحسین.[۳]
پانویس
ارجاعات
منابع
- جوادی آملی، پرسش و پاسخها در محضر آیت الله جوادی آملی، ۱۳۸۵ش، ج۲.
- خصیبی، الهدایة الکبری، ۱۴۱۹ق، ص۴۴۱؛ قمی، الأنوار البهیة، ۱۳۸۰ش.
- الحسینی المدنی، تحفة الأزهار، ۱۳۷۸ش، ج۲.