جهانگیرخان قشقایی: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «جهانگیرخان قشقایی، در شهری در اصفهان به دنیا آمد. وی علاقه زیادی به تارزدن داشت و با تارزدن برای ایل، روزگار خود را سپری کرد تا اینکه مسیرش از تارزدن به آموختن علم تغییر کرد و به مدرسه صدرا رفته و در آنجا زیر نظر اساتید بزرگ، مشغول ت...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
== ارتحال == | == ارتحال == | ||
جهانگیرخان، پس از 45 سال تحصیل و تدریس در سن 85 سالگی در همان حجره قدیمی دوران تحصیلش درگذشت و در [[تخت فولاد]] دفن شد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=زندگی حکیم جهانگیرخان قشقایی|سال=1371|نام=مهدی|نام خانوادگی=قرقانی|ناشر=انتشارات گلها|مکان=اصفهان}}</ref> | جهانگیرخان، پس از 45 سال تحصیل و تدریس در سن 85 سالگی در همان حجره قدیمی دوران تحصیلش درگذشت و در [[تخت فولاد]] دفن شد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=زندگی حکیم جهانگیرخان قشقایی|سال=1371|نام=مهدی|نام خانوادگی=قرقانی|ناشر=انتشارات گلها|مکان=اصفهان}}</ref> | ||
== منابع == | |||
<references /> | |||
[[رده:عالمان مسلمان]] | |||
[[رده:عالمان شیعه]] | |||
[[رده:اهالی اصفهان]] | |||
نسخهٔ ۶ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۲۷
جهانگیرخان قشقایی، در شهری در اصفهان به دنیا آمد. وی علاقه زیادی به تارزدن داشت و با تارزدن برای ایل، روزگار خود را سپری کرد تا اینکه مسیرش از تارزدن به آموختن علم تغییر کرد و به مدرسه صدرا رفته و در آنجا زیر نظر اساتید بزرگ، مشغول تحصیل و تدریس شد و شاگردان زیادی را تربیت کرد که علاوه بر علم، زمینهساز مبارزه با انحرافات و تغییر ساختار فرهنگی جامعه شدند.
تولد
جهانگیرخان قشقایی، فرزند محمد خان، در سال 1243 قمری در بروجن به دنیا آمد. پدرش محمدخان، با پیبردن به علاقه زیاد فرزندش به تحصیل، از همان کودکی برای او معلم گرفت. جهانگیر 40 سال به همراهی با ایل و تارزدن برای آنها مشغول بود.[۱]
تغییر مسیر زندگی
در یک روز تابستانی، جهانگیر برای رفع شکستگی تارش به اصفهان رفت و در حالی که به دنبال یک تارساز معروف و ماهر میگشت به همای شیرازی از عرفا و دانشمندان آن روزگار برخورد کرد و از او نشانی تارساز را پرسید، همای شیرازی که از صحبت با جهانگیر، پی به بالابودن هوش و استعداد او برده بود، بعد از بیان نشانی تارساز، او را به کاری بهتر از تارزدن یعنی آموختن علم سفارش کرد. [۱]
حضور در جمع طلاب و شوق تحصیل و تدریس
جهانگیر پس از متأثرشدن از کلام همای شیرازی، به راه خود ادامه داد و به جماعتی رسید که با خضوع و خشوع و ادای احترام اطراف شخصی حرکت میکردند. وقتی از آنها علت را جویا شد، به بزرگی و عالمبودن آن شخص پی برد. در همین زمان بود که تار خود را رها کرده و در چهل سالگی راهی مدرسه صدر شد و در آنجا به دنبال کسب علم رفت و سرانجام بعد از چند سال تحصیل، با رسیدن به مراتب بالای درک در علوم نقلی و عقلی به ویژه در حکمت، در همان مدرسه صدر به تدریس ریاضی، هیئت و نهجالبلاغه مشغول شد.[۱]
اساتید
جهانگیرخان علوم فقه، فلسفه و... را در کلاس درس افراد بزرگی چون محمدرضا صهبا قمشهای، ملاحسن علی تویسرکانی، ملا علی نوری، میرزا محمد حسن نجفی، ملاحیدر صباغ، محمد باقر نجفی، ملااسماعیل اصفهانی درب کوشکی و میرزا عبدالجواد حکیم خراسان آموخت.[۲]
شاگردان
.1.jpg)
قشقایی شاگردان زیادی را تربیت کرد که نه تنها در زمینه علم، بلکه برخی از آن ها در زمینه تغییر ساختار فرهنگی آن زمان، مبارزه با انحرافات در دوره مشروطه و پیدایش مرحله آغازین اجرایی حکومت دینی و فقه اسلامی شیعه فعالیت داشته و تأثیرگذار بودند از میان شاگردان وی میتوان به عالمان بزرگی چون شیخ حسنعلی اصفهانی، حاج آقا رحیم ارباب، آیت الله بروجردی و سید حسن مدرس[۱]، علامه نائینی، خمینی و ضیاءالدین عراقی اشاره کرد.[۳]
ارتحال
جهانگیرخان، پس از 45 سال تحصیل و تدریس در سن 85 سالگی در همان حجره قدیمی دوران تحصیلش درگذشت و در تخت فولاد دفن شد.[۴]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ «تولد و آغاز تحصیل».
- ↑ تاریخ حکما و عرفا. انتشارات اسلامی حکمت و فلسفه ایران. ۱۳۵۹.
- ↑ «جهانگیرخان و حکمت متعالیه» (PDF). پرتال جامع علوم انسانی.
- ↑ قرقانی، مهدی (۱۳۷۱). زندگی حکیم جهانگیرخان قشقایی. اصفهان: انتشارات گلها.