کاربر:Cheshme/تصوف: تفاوت میان نسخهها
جز (Shahroudi صفحهٔ Cheshme/ را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به کاربر:Cheshme/تصوف منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
شاهد دیگر بر [[نبود صوفیه در عصر پیامبر اسلام]]، ''مؤسس این جریان'' است. زیرا اولین کسی که در میان مسلمانان این نام بر او اطلاق شده، ''[[ابوهاشم کوفی شامی]]''، ''از بزرگان صوفیان اواخر قرن دوم هجری''، است و قبل از او کسی به این نام خوانده نشده است. حاصل آنکه [[تصوف]] در روزگار شکل گیری اسلام در میان مسلمانان وجود نداشت و این اصطلاح چنان از اسلام بیگانه است که کوچکترین جایگاهی برای آن در فرهنگ اسلامی وجود ندارد. '''پانویس''' <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=موضع تشیع در برابر تصوف در طول تاریخ|سال=1378|نام=داوود|نام خانوادگی=الهامی|ناشر=قم، مکتب اسلام|صفحه=32}}</ref> | شاهد دیگر بر [[نبود صوفیه در عصر پیامبر اسلام]]، ''مؤسس این جریان'' است. زیرا اولین کسی که در میان مسلمانان این نام بر او اطلاق شده، ''[[ابوهاشم کوفی شامی]]''، ''از بزرگان صوفیان اواخر قرن دوم هجری''، است و قبل از او کسی به این نام خوانده نشده است. حاصل آنکه [[تصوف]] در روزگار شکل گیری اسلام در میان مسلمانان وجود نداشت و این اصطلاح چنان از اسلام بیگانه است که کوچکترین جایگاهی برای آن در فرهنگ اسلامی وجود ندارد. '''پانویس''' <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=موضع تشیع در برابر تصوف در طول تاریخ|سال=1378|نام=داوود|نام خانوادگی=الهامی|ناشر=قم، مکتب اسلام|صفحه=32}}</ref> | ||
{{پانویس}} | |||
نسخهٔ ۱۲ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۴۱
تصوف
تاریخچه پیدایش
پیدایش تصوف از هر لغتی مشتق شده باشد، قدر مسلّم این است که استعمال آن در روزگار محمد بن عبدالله، آخرین پیامبر الهی و پیامبر مسلمانان، شناخته شده نبوده است و این کلمه از مصطلحات دوران حیات دو شخصیت بارز اسلام نیست. پانویس [۱]
شواهد نبود تصوف در زمان پیامبر اسلام
در زمان محمد بن عبدالله پیروان آن حضرت را به ایمان و اسلام نسبت می دادند و مسلم و مومن می نامیدند و آنان که صحبت پیامبر مسلمانان را درک کرده بودند، صحابه نامیده می شدند و نسل بعد از آن ها یعنی آنان که با صحابه محشور بودند تابعین خوانده می شدند. بعد اسم عابد و زاهد به میان آمد و سپس زهاد و عباد بر جمعی گفته شد که از دنیا به زعم خود کناره جستند و خود را کاملاً وقف عبادت و ریاضت نمودند و تقریباً طریقه و روش خاصی به وجود آوردند، تا اینکه در حدود اوائل قرن دوم هجری کم کم اسم صوفی و طریقه تصوف پیدا شد و گفتند تصوف عبارت است از همان ریاضت نفس و ترک دنیا و مجاهده برای بیرون آمدن از هر خوی بد و داخل به هر طریق خوب.پانویس [۲]
شاهد دیگر بر نبود صوفیه در عصر پیامبر اسلام، مؤسس این جریان است. زیرا اولین کسی که در میان مسلمانان این نام بر او اطلاق شده، ابوهاشم کوفی شامی، از بزرگان صوفیان اواخر قرن دوم هجری، است و قبل از او کسی به این نام خوانده نشده است. حاصل آنکه تصوف در روزگار شکل گیری اسلام در میان مسلمانان وجود نداشت و این اصطلاح چنان از اسلام بیگانه است که کوچکترین جایگاهی برای آن در فرهنگ اسلامی وجود ندارد. پانویس [۳]