بیع شرط: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(+ رده:حقوق قراردادها (هاتکت)) |
|||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
[[رده:فقه اقتصاد اسلامی]] | [[رده:فقه اقتصاد اسلامی]] | ||
[[رده:اصطلاحات حقوق خصوصی]] | [[رده:اصطلاحات حقوق خصوصی]] | ||
[[رده:حقوق قراردادها]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۰۱:۳۲
بیع شرط نوعی معامله است که در آن فروشنده میتواند در صورت بازگرداندن بهای تعیینشده در زمان مشخص، معامله را فسخ کند. این عقد در برابر بیع قطع یا بیع بات قرار دارد که بدون شرط و بدون امکان بازگشت منعقد میشود.
معنای اصطلاحی
بیع شرط در فقه اسلامی به معاملهای گفته میشود که در آن فروشنده و خریدار توافق میکنند اگر فروشنده در مدت معینی تمام یا بخشی از بهای معامله را به خریدار بازگرداند، حق فسخ معامله نسبت به تمام یا بخشی از کالای فروختهشده برای او برقرار باشد. به این ترتیب، خیار فسخ بر اساس شرطی است که طرفین در هنگام عقد برای خود قرار میدهند.[۱]
این نوع معامله در برابر بیع قطع یا بیع بات قرار دارد که در آن، عقد بدون هیچ شرطی و بدون حق رجوع انجام میگیرد.[۲]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «بیع شرط». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.