قناعت: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «بندانگشتی قناعت یعنی آرامش خاطر یافتن در نبودِ آنچه دل می‌خواهد؛ یعنی رضایت به خوراکی‌های اندک و حسرت نخوردن بر آنچه از دست رفته است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=اخلاق|عنوان کتاب=ارشاد القلوب|سال=۱۳۷۶|نام=حسن بن محمد|نام خانواد...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:223.jpg|بندانگشتی]]
[[پرونده:223.jpg|بندانگشتی]]
[[قناعت]] یعنی [[آرامش]] خاطر یافتن در نبودِ آنچه دل می‌خواهد؛ یعنی [[رضایت]] به خوراکی‌های اندک و حسرت نخوردن بر آنچه از دست رفته است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=اخلاق|عنوان کتاب=ارشاد القلوب|سال=۱۳۷۶|نام=حسن بن محمد|نام خانوادگی=دیلمی|ناشر=ناصر|جلد=۱|صفحه=۳۱۰|مکان=قم}}</ref>
[[قناعت]] یعنی [[آرامش]] خاطر یافتن در نبودِ آنچه دل می‌خواهد؛ یعنی [[رضایت]] به خوراکی‌های اندک و حسرت نخوردن بر آنچه از دست رفته است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=اخلاق|عنوان کتاب=ارشاد القلوب|سال=۱۳۷۶|نام=حسن بن محمد|نام خانوادگی=دیلمی|ناشر=ناصر|جلد=۱|صفحه=۳۱۰|مکان=قم}}</ref>
== منابع ==

نسخهٔ ‏۱۲ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۲۷

پرونده:223.jpg

قناعت یعنی آرامش خاطر یافتن در نبودِ آنچه دل می‌خواهد؛ یعنی رضایت به خوراکی‌های اندک و حسرت نخوردن بر آنچه از دست رفته است.[۱]

منابع

  1. دیلمی، حسن بن محمد (۱۳۷۶). اخلاق. ج. ۱. قم: ناصر. ص. ۳۱۰.