کاربر:Hanin/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «اصلاح الگوی اسلام از منظر اسلام اصلاح الگوی اسلام از منظر خود اسلام، به معنای نقد درونی و بازسازی تصویری اصیل و پویا از دین است که از انحرافات تاریخی و تفاسیر سطحی رها شده باشد. محورهای اصلی اصلاح عبارتند از: اصالت عقلانیت: ارجاع مجدد به جایگا...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:


اصلاح الگوی اسلام از منظر خود اسلام، به معنای نقد درونی و بازسازی تصویری اصیل و پویا از دین است که از انحرافات تاریخی و تفاسیر سطحی رها شده باشد.
اصلاح الگوی اسلام از منظر خود اسلام، به معنای نقد درونی و بازسازی تصویری اصیل و پویا از دین است که از انحرافات تاریخی و تفاسیر سطحی رها شده باشد.
محورهای اصلی اصلاح عبارتند از:
محورهای اصلی اصلاح عبارتند از:
اصالت عقلانیت: ارجاع مجدد به جایگاه عقل به عنوان «حجت باطنی» و مقابله با جمود و افراط‌گرایی نقلی، با هدف فهم روح کلی شریعت.
اصالت عقلانیت: ارجاع مجدد به جایگاه عقل به عنوان «حجت باطنی» و مقابله با جمود و افراط‌گرایی نقلی، با هدف فهم روح کلی شریعت.
 
تفکیک ثوابت و متغیرات: تمایز قائل شدن میان اصول ثابت دین (مانند توحید و عدالت) و برداشت‌ها و احکام متغیر تاریخی، برای جلوگیری از خلط «دین» با «تفسیرهای فقهی خاص».
تفکیک ثوابت و متغیرات: تمایز قائل شدن میان اصول ثابت دین (مانند توحید و عدالت) و برداشت‌ها و احکام متغیر تاریخی، برای جلوگیری از خلط «دین» با «تفسیرهای فقهی خاص».
 
  رحمت و مدارا: تبدیل محوریت از خشونت و تکفیر به اصل رحمت للعالمین، و تأکید بر شفقت، تساهل و مدارای اجتماعی.
  رحمت و مدارا: تبدیل محوریت از خشونت و تکفیر به اصل رحمت للعالمین، و تأکید بر شفقت، تساهل و مدارای اجتماعی.
 
عدالت اجتماعی: اولویت‌دهی به تحقق عدالت در توزیع ثروت، فرصت‌ها و حقوق شهروندی، به عنوان اصلی‌ترین پیام اجتماعی اسلام.
عدالت اجتماعی: اولویت‌دهی به تحقق عدالت در توزیع ثروت، فرصت‌ها و حقوق شهروندی، به عنوان اصلی‌ترین پیام اجتماعی اسلام.

نسخهٔ ‏۱۴ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۰۳

اصلاح الگوی اسلام از منظر اسلام

اصلاح الگوی اسلام از منظر خود اسلام، به معنای نقد درونی و بازسازی تصویری اصیل و پویا از دین است که از انحرافات تاریخی و تفاسیر سطحی رها شده باشد. محورهای اصلی اصلاح عبارتند از: اصالت عقلانیت: ارجاع مجدد به جایگاه عقل به عنوان «حجت باطنی» و مقابله با جمود و افراط‌گرایی نقلی، با هدف فهم روح کلی شریعت. تفکیک ثوابت و متغیرات: تمایز قائل شدن میان اصول ثابت دین (مانند توحید و عدالت) و برداشت‌ها و احکام متغیر تاریخی، برای جلوگیری از خلط «دین» با «تفسیرهای فقهی خاص».

رحمت و مدارا: تبدیل محوریت از خشونت و تکفیر به اصل رحمت للعالمین، و تأکید بر شفقت، تساهل و مدارای اجتماعی.

عدالت اجتماعی: اولویت‌دهی به تحقق عدالت در توزیع ثروت، فرصت‌ها و حقوق شهروندی، به عنوان اصلی‌ترین پیام اجتماعی اسلام.