کاربر:Ammar1191/صفحه تمرین۵

مباهله

مباهله یکی از رویدادهای مهم تاریخ اسلام است که در سال دهم هجری میان پیامبر اسلام (ص) و مسیحیان نجران روی داد. مباهله به‌معنای «دعا کردن دو گروه علیه دروغ‌گو» است؛ یعنی دو طرفِ مناظره از خدا می‌خواهند که دروغ‌گو را رسوا کند. این واقعه نشان‌دهندهٔ حقانیت پیامبر و جایگاه ویژهٔ اهل‌بیت در قرآن است.

پیش‌زمینه مباهله

در سال دهم هجری، هیئتی از مسیحیان نجران برای گفت‌وگو دربارهٔ توحید و عیسی بن مریم به مدینه آمدند. پیامبر با آنان دربارهٔ توحید و نبوت سخن گفت، اما آنان همچنان بر عقیدهٔ تثلیث پافشاری کردند. آیهٔ ۶۱ سورهٔ آل‌عمران در همین زمینه نازل شد: «فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَةَ اللَّهِ عَلَی الْکَاذِبِینَ». پیامبر در اجرای این فرمان الهی، تنها علی، فاطمه زهرا، حسن بن علی و حسین بن علی را با خود همراه کرد.

جریان مباهله

در روز مباهله، پیامبر اسلام (ص) به همراه خانواده‌اش در برابر هیئت نجران حاضر شد. هنگامی‌که اسقف نجران آنان را دید، گفت: «چهره‌هایی می‌بینم که اگر از خدا بخواهند کوه از جا کنده شود، چنین خواهد شد. مباهله نکنید که نابود می‌شوید». پس از آن، مسیحیان از مباهله خودداری کردند و پیمان صلح بستند. این واقعه در تاریخ اسلام نشانه‌ای روشن از مقام والای اهل‌بیت و تأیید الهی بر حقانیت دعوت پیامبر دانسته شده است.

جایگاه مباهله در اندیشه اسلامی

حادثهٔ مباهله از نظر تاریخی و اعتقادی، جایگاه ویژه‌ای در اسلام دارد. این رویداد نه‌تنها سندی بر صدق پیامبر اسلام است، بلکه بیانگر مقام معنوی اهل‌بیت نیز هست. آیهٔ مباهله از دلایل قرآنی امامت علی بن ابی‌طالب دانسته شده است و در آثار مفسران شیعه و سنی جایگاه خاصی دارد.