کاربر:Mersana/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
است | است | ||
شرایط یک پوشش برتر برای زنان را میتوان در سه محور اصلی تعریف کرد: حفظ حیا و عفت، عدم جلب توجه و تحریک مردان، و عدم ایجاد غفلت از خداوند. در این چارچوب، استفاده از لباسهای بلند و گشاد با طراحی و رنگ ساده (نظیر مانتو) که دستها و پاها را به طور کامل میپوشاند، همراه با پوشش سر (مقنعه یا روسری) که موی سر، گردن و سینه را مستور کند، برای تحقق حجاب شرعی کافی است. با این حال، آنچه که شأن و منزلت زن مسلمان، به ویژه اقشار متعهد جامعه را نمایان میسازد، استفاده از چادر است. چادر به عنوان نمادی ملی، عالیترین مرتبه حجاب شناخته میشود<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=احکام اراستگی ظاهری|ناشر=رکنی محمد تقی|جلد=۱|صفحه=۸۳}}</ref> | |||
چادر، که کمترین جلوهگری و تحریکآفرینی را در خود دارد، از دیرباز نزد اندیشمندان دینی، والاترین نماد حجاب در اسلام شناخته شده است. این پوشش متعالی، افزون بر پوشاندن سرتاسر تن و زیورهای ظاهری، حجم و برآمدگیهای اندام را نیز در سایه پنهان میسازد. | چادر، که کمترین جلوهگری و تحریکآفرینی را در خود دارد، از دیرباز نزد اندیشمندان دینی، والاترین نماد حجاب در اسلام شناخته شده است. این پوشش متعالی، افزون بر پوشاندن سرتاسر تن و زیورهای ظاهری، حجم و برآمدگیهای اندام را نیز در سایه پنهان میسازد. | ||
شایان ذکر است که متأسفانه پارهای از زنان، چادر و لباسهای زیرین را چنان بر تن میکنند که غایت و مقصود اصلی از این پوشش تحقق نمییابد. چنانکه مرحوم آیتالله مطهری در این باره فرمودهاند: "در روزگار ما، بانوان چادری هستند که پوشش آنان صرفاً جنبهای تشریفاتی دارد و حقیقتاً بدن خویش را با آن نمیپوشانند. این شیوه، حاکی از عدم پرهیز از معاشرت با نامحرمان است." اما در مقابل، گروهی دیگر چنان با مراقبت و وقار در پوشش خود حاضر میشوند که گویی هالهای از عفت و حفاظت گرداگرد ایشان را فرا گرفته، "دورباشی" طبیعی آفریده و نگاههای آلوده را مأیوس میسازند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=احکام اراستگی ظاهری|ناشر=رکنی محمد تقی|جلد=۱|صفحه=۸۴}}</ref> | شایان ذکر است که متأسفانه پارهای از زنان، چادر و لباسهای زیرین را چنان بر تن میکنند که غایت و مقصود اصلی از این پوشش تحقق نمییابد. چنانکه مرحوم آیتالله مطهری در این باره فرمودهاند: "در روزگار ما، بانوان چادری هستند که پوشش آنان صرفاً جنبهای تشریفاتی دارد و حقیقتاً بدن خویش را با آن نمیپوشانند. این شیوه، حاکی از عدم پرهیز از معاشرت با نامحرمان است." اما در مقابل، گروهی دیگر چنان با مراقبت و وقار در پوشش خود حاضر میشوند که گویی هالهای از عفت و حفاظت گرداگرد ایشان را فرا گرفته، "دورباشی" طبیعی آفریده و نگاههای آلوده را مأیوس میسازند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=احکام اراستگی ظاهری|ناشر=رکنی محمد تقی|جلد=۱|صفحه=۸۴}}</ref><references /> | ||
میسازد. | |||
نسخهٔ ۳ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۰۵
حجاب برتر
مسئلۀ حجاب از جمله موضوعات اساسی در حوزۀ مطالعات زنان به شمار میرود. حجاب به عنوان پوششی اصیل، نه تنها حافظ وقار، شخصیت و کرامت زن است، بلکه ضامن عفت و آرامش در زندگی او بوده و این گوهر گرانقدر را از دستبرد نااهلان مصون میدارد.
حجاب در عین ایجاد حریمی برای جسم زن، به روح و عقل او پرواز میبخشد و افکارش را از دغدغههای مزاحم رها میسازد. در مقابل، بیحجابی و بدحجابی، حقیقت ناب وجود زن را در پشت جاذبههای سطحی پنهان میکند. آنچه یک زن بیحجاب یا بدحجاب به نمایش میگذارد، در واقع زیباییهای اختصاصی اوست که شایسته است تنها در حریم مقدس خانواده نمایان شود.
چارلی چاپلین، هنرمند نامدار سینما، برهنگی و بدحجابی را بیماری عصر مدرن خوانده که در روح و افکار جامعه نفوذ کرده و آن را بیمار میسازد. زنان با رعایت حجاب، نه تنها پردهای بر دید هوسبازان میکشند، بلکه خود و جامعه را از آلودگیها مصون میدارند. این انتخاب آگاهانه به آنان فرصت میدهد تا سرمایههای وجودی خویش را در کانون خانواده متمرکز کرده و اولین نهاد اجتماعی را با پاکی و طهارت بنیان نهند.
حجاب همچون سنگری استوار از گوهر حیاء و عفت زن پاسداری میکند. زن با حجاب، همانند گوهری درخشان در صدف است؛ چنان که صدف، مروارید را از گزند آسیبها حفظ میکند، حجاب نیز زن را از آزار و تعرض ناپاکان مصون میدارد.[۱]
است
شرایط یک پوشش برتر برای زنان را میتوان در سه محور اصلی تعریف کرد: حفظ حیا و عفت، عدم جلب توجه و تحریک مردان، و عدم ایجاد غفلت از خداوند. در این چارچوب، استفاده از لباسهای بلند و گشاد با طراحی و رنگ ساده (نظیر مانتو) که دستها و پاها را به طور کامل میپوشاند، همراه با پوشش سر (مقنعه یا روسری) که موی سر، گردن و سینه را مستور کند، برای تحقق حجاب شرعی کافی است. با این حال، آنچه که شأن و منزلت زن مسلمان، به ویژه اقشار متعهد جامعه را نمایان میسازد، استفاده از چادر است. چادر به عنوان نمادی ملی، عالیترین مرتبه حجاب شناخته میشود[۲]
چادر، که کمترین جلوهگری و تحریکآفرینی را در خود دارد، از دیرباز نزد اندیشمندان دینی، والاترین نماد حجاب در اسلام شناخته شده است. این پوشش متعالی، افزون بر پوشاندن سرتاسر تن و زیورهای ظاهری، حجم و برآمدگیهای اندام را نیز در سایه پنهان میسازد.
شایان ذکر است که متأسفانه پارهای از زنان، چادر و لباسهای زیرین را چنان بر تن میکنند که غایت و مقصود اصلی از این پوشش تحقق نمییابد. چنانکه مرحوم آیتالله مطهری در این باره فرمودهاند: "در روزگار ما، بانوان چادری هستند که پوشش آنان صرفاً جنبهای تشریفاتی دارد و حقیقتاً بدن خویش را با آن نمیپوشانند. این شیوه، حاکی از عدم پرهیز از معاشرت با نامحرمان است." اما در مقابل، گروهی دیگر چنان با مراقبت و وقار در پوشش خود حاضر میشوند که گویی هالهای از عفت و حفاظت گرداگرد ایشان را فرا گرفته، "دورباشی" طبیعی آفریده و نگاههای آلوده را مأیوس میسازند.[۳]
میسازد.