خیانت در امانت: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
۴-نهج البلاغه،ترجمه محمد دشتی نرمافزار باب العلم،مرکز تحقیقات رایانه ای حوزه علمیه قم،ن ۲۶<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=نشریه معرفت|ناشر=موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی|جلد=۱۲۵|صفحه=۵۳}}</ref><references /> | ۴-نهج البلاغه،ترجمه محمد دشتی نرمافزار باب العلم،مرکز تحقیقات رایانه ای حوزه علمیه قم،ن ۲۶<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=نشریه معرفت|ناشر=موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی|جلد=۱۲۵|صفحه=۵۳}}</ref><references /> | ||
== منابع == | |||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:خیانت]] | [[رده:خیانت]] | ||
نسخهٔ ۴ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۱۹
خیانت در امانت
خیانت به معنای خودداری از ادای حقی است که فرد متعهد به پرداخت آن شده و نقطهٔ مقابل «امانت» است. امانت تنها مالی و مادی نیست، بلکه میتواند اخلاقی، اجتماعی و حتی سیاسی باشد.
پیامبر اکرم (ص) در این زمینه میفرمایند: «حرفهایی که در جلسات خصوصی زده میشود، امانت است.»
نمونهای از خیانت سیاسی، افشاگریهای همسران نوح و لوط بود که اسرار و اطلاعات نظامی را به دشمنان میرساندند.
ما همچنین مسئول امانتهای الهی هستیم و باید در حفظ و استفادهٔ درست از آنها بکوشیم. منابع طبیعی مانند کوهها و جنگلها، امانتهایی در دست بشرند که باید از آنها به درستی استفاده کنیم. حتی فرزندان نیز امانتهایی در نزد پدر و مادر هستند. والدین موظفند برای آموزش و تربیت شایستهٔ فرزندانشان تلاش کنند، زیرا تربیت نادرست آنها، خیانتی بزرگ است.
مهمتر از همه، قرآن کریم است که باید به دستورات آن عمل کرد و از این امانت بزرگ به خوبی پاسداری نمود. [۱]
ازبین رفتن اعتماد بر اثر خیانت
افشای اسرار دیگران، مصداق بارز «خیانت در امانت» است که پیامد مستقیم آن، نابودی اعتماد است. پیامبر اکرم (ص) در این زمینه هشدار میدهند: «ای اباذر! آنچه در مجالس میگذرد، امانت است و افشای راز مسلمان، خیانت محسوب میشود.» این شکل از خیانت، که به «نقض رازداری» تعبیر میشود، آشکارترین و مهمترین نوع خیانت در حرفههایی مانند مشاوره بهشمار میرود.
امام صادق (ع) نیز در بیانی ژرف، خیانت را در تقابل مستقیم با «امانتداری» قرار میدهند و میفرمایند: «شایسته نیست کسی را که امین یافتهای، متهم کنی و به خائنی که آزمودهای، اعتماد نمایی.» بنابراین، نقض رازداری نه تنها یک خیانت است، بلکه نتیجه اجتنابناپذیر آن، سلب اعتماد مراجعان و از بین رفتن سرمایه اجتماعی امانتداری است.
- ↑ معارف اسلامی. ج. ۵۷. دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم. ص. ۳.
افشای اسرار دیگران، مصداق بارز «خیانت در امانت» است که پیامد مستقیم آن، نابودی اعتماد است. پیامبر اکرم (ص) در این زمینه هشدار میدهند: «ای اباذر! آنچه در مجالس میگذرد، امانت است و افشای راز مسلمان، خیانت محسوب میشود.» این شکل از خیانت، که به «نقض رازداری» تعبیر میشود، آشکارترین و مهمترین نوع خیانت در حرفههایی مانند مشاوره بهشمار میرود.
امام صادق (ع) نیز در بیانی ژرف، خیانت را در تقابل مستقیم با «امانتداری» قرار میدهند و میفرمایند: «شایسته نیست کسی را که امین یافتهای، متهم کنی و به خائنی که آزمودهای، اعتماد نمایی.» بنابراین، نقض رازداری نه تنها یک خیانت است، بلکه نتیجه اجتنابناپذیر آن، سلب اعتماد مراجعان و از بین رفتن سرمایه اجتماعی امانتداری است.[۱]
حدیث
علی ابن ابی طالب در سخنی به یکی از کارگزاران خود، درباره پیامدهای خیانت در امانت فرمودند:
هر کس امانت الهی را خوار شمارد و مرتکب خیانت شود، نه خود را پاک کرده و نه دینش را. او در دنیا درهای خواری را به روی خود گشوده و در قیامت، خوارتر و رسواتر خواهد بود. بیتردید، بزرگترین خیانت، خیانت به مردم است و زشتترین نیرنگ، فریب دادن امامان است. بدرود.(۴)
۴-نهج البلاغه،ترجمه محمد دشتی نرمافزار باب العلم،مرکز تحقیقات رایانه ای حوزه علمیه قم،ن ۲۶[۲]