حیوانات در قرآن
حیوانات در قرآن
در مورد حیوانات مطالب متنوعی در قرآن کریم آمده و حتی نام برخی از سوره های قرآن به نام حیوانات است.
اسامی حیوانات در قرآن کریم
حیواناتی که نام آنها در قرآن کریم ذکر شده است عبارت اند از:
گاو، شتر، مار، اژدها، ملخ، خوک، بوزینه، قورباغه، بز، میش، زنبور عسل، مگس، هدهد، پشه، اسب، استر، الاغ، ماهی، فیل، شیر، سگ هار، مورچه، موریانه، گرگ، گوسفند، عنکبوت، کلاغ، پروانه، حیوانات شکاری، شتر ماده، شتر نذر شده، گوسفند ماده، شتر آزاد، شتران بارکش، چهارپایان، دستۀ پرندگان، اسبان نیکو، بُدنه، اسبان دونده، گوساله، شتر ده ماهۀ آبستن، گاو میانسال،
سوره هایی به نام حیوان
از میان صد و چهارده سورۀ قرآن، پنج سوره با نام حیوانات نامگذاری شده که عبارت اند از: بقره، نحل، نمل، عنکبوت، فیل.
هدف از آوردن نام حیوانات در قرآن
این نامها به عنوان یک نماد یا تمثیل برای انتقال مفاهیم و پیامهای اخلاقی، تربیتی، یا تاریخی به کار رفتهاند. به عبارت دیگر، نام حیوان به عنوان یک نشانه برای شناسایی و به یاد سپردن سوره و مفاهیم آن استفاده میشود.
دلایل نامگذاری:
اشاره به ویژگیهای خاص
- برخی از سورهها به نام حیواناتی نامگذاری شدهاند که دارای ویژگیهای بارز و برجستهای هستند؛ به عنوان مثال، سوره «نحل» به دلیل اشاره به نظم و صنعت زنبورها و نیز تولید عسل، نامگذاری شده است.
ارتباط با داستان یا رویداد
- برخی از سورهها به دلیل ارتباط با رویدادی که در آن حیوانی نقش داشته است، به نام آن حیوان نامیده شده؛ مانند سوره «نمل» (مورچه) به دلیل اشاره به داستان حضرت سلیمان و مورچگان، به این نام خوانده شده است.
نماد و تمثیل
- برخی از نامهای حیوانی در قرآن به عنوان نماد و تمثیلی برای مفاهیم اخلاقی و تربیتی به کار رفته اند. به عنوان مثال، سوره «عنکبوت» به دلیل اشاره کردن به بیبنیادی خانه عنکبوت، به عنوان نمادی برای کارهای بیهوده و بیاساس، به این نام نامگذاری شده است.