کاربر:Cheshme/تصوف
تصوف
تصوف در لغت به معنای پشمینه پوشی است و نسبت این نام به صوفیان (همان پیروان تصوف)، به دلیل پشمینه پوشی است که نشانه زهد بوده است. به عبارتی تصوف، روشی از سلوک باطنی دینی در دین اسلام است. البته در مورد مفهوم تصوف، نظرات بسیار است.
تاریخچه پیدایش تصوف
پیدایش تصوف، از هر لغتی مشتق شده باشد، قدر مسلّم این است که استعمال آن در روزگار محمد بن عبدالله، آخرین پیامبر الهی و پیامبر مسلمانان، شناخته شده نبوده است و این کلمه از مصطلحات دوران حیات دو شخصیت بارز اسلام (محمد و علی) نیست.}}[۱]
شواهد نبود تصوف در زمان پیامبر اسلام
در زمان محمد بن عبدالله، پیروان وی را به ایمان و اسلام نسبت میدادند و مسلم و مؤمن مینامیدند و آنان که صحبت پیامبر مسلمانان را درک کرده بودند، صحابه نامیده میشدند و نسل بعد از آنها یعنی آنان که با صحابه محشور بودند تابعین خوانده میشدند. بعد اسم عابد و زاهد به میان آمد و سپس زهاد و عباد بر جمعی گفته شد که از دنیا به زعم خود کناره جستند و خود را کاملاً وقف عبادت و ریاضت نمودند و تقریباً طریقه و روش خاصی به وجود آوردند، تا اینکه در حدود اوائل قرن دوم هجری کمکم اسم صوفی و طریقه تصوف پیدا شد و گفتند تصوف عبارت است از همان ریاضت نفس و ترک دنیا و مجاهده برای بیرون آمدن از هر خوی بد و داخل به هر طریق خوب.[۲]
شاهد دیگر بر نبود صوفیه در دوران صدر اسلام، مؤسس این جریان است؛ زیرا اولین کسی که در میان مسلمانان این نام بر او اطلاق شده، ابوهاشم کوفی شامی، از بزرگان صوفیان اواخر قرن دوم هجری، است و قبل از او کسی به این نام خوانده نشده است. حاصل آنکه تصوف در روزگار شکلگیری اسلام در میان مسلمانان وجود نداشت و این اصطلاح چنان از اسلام بیگانه است که کوچکترین جایگاهی برای آن در فرهنگ اسلامی وجود ندارد.[۳]