ابنالانباری
ابوعبدالله سدیدالدوله محمد بن عبدالکریم بن ابراهیم مشهور به ابنانباری و ابنالانباری، از شاعران و ادیبان شیعه در سده ششم قمری بود که بیش از پنجاه سال بهعنوان منشی و چند بار بهعنوان وزیر در دربار عباسی خدمت کرد. او علاوه بر فعالیتهای سیاسی، آثار ادبی نیز بر جای گذاشت و در کاظمین به خاک سپرده شد.
زندگی
ابوعبدالله سدیدالدوله محمد بن عبدالکریم بن ابراهیم، مشهور به ابنانباری (زنده در فاصله سالهای ۴۷۰ تا ۵۵۸ قمری)، از شاعران و ادیبان شیعه بود. او نزد استادانی چون ابوعبدالله احمد بن محمد حناط دمشقی، مؤیدالدین طغرایی، ابومحمد عبدالله بن احمد سمرقندی و ابوالقاسم هبةالله بن محمد بن حصین دانش آموخت.[۱]
ابنانباری بیش از پنجاه سال بهعنوان منشی در دربار خلفای عباسی فعالیت داشت و چند نوبت نیز به مقام وزارت رسید. او نگارنده بیشتر نامههایی بود که از بغداد به شام و خراسان فرستاده میشد، و بارها نیز بهعنوان سفیر از سوی خلفا به مناطق مختلف از جمله شام اعزام شد. وی به عنوان شخصیتی مدیر، مدبر، امین و با رأی استوار شناخته میشد و از احترام عمومی برخوردار بود.[۲]
دفن و آرامگاه
آرامگاه او در مسیر باب جدید کاظمین قرار دارد.[۳]
آثار
از آثار او میتوان به دیوان شعر و رسائل و مکاتبات میان او و حریری، نویسنده مقامات، اشاره کرد.[۴]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابنفرات». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.