بنان تبان

بُنان تبّان فردی با گرایش‌های عقیدتی از دید شیعه، انحرافی و باور به ثنویت بود که در ظاهر خود را مسلمان معرفی می‌کرد و در دوران زندگی علی بن حسین (سجاد) می‌زیست. او آیهٔ «هُوَ الَّذی فِی السَّماءِ إِلهٌ وَ فِی الْأَرْضِ إِلهٌ» را چنین تأویل می‌کرد که خدایی که در آسمان است، غیر از خدایی است که در زمین است؛ تأویلی که بر آموزه‌های توحیدی ناسازگار بود. زراره بن اعین از محمد باقر نقل کرده که وی از دروغ‌ بستن بُنان به پدرش اظهار انزجار کرده و او را نفرین کرده است.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «بُنان تبّان». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.