حیوانات در قرآن
حیوانات در قرآن
در مورد حیوانات مطالب متنوعی در قرآن کریم آمده و حتی نام برخی از سوره های قرآن به نام حیوانات است.
اسامی حیوانات در قرآن کریم
حیواناتی که نام آنها در قرآن کریم ذکر شده است عبارت اند از:
گاو، شتر، مار، اژدها، ملخ، خوک، بوزینه، قورباغه، بز، میش، زنبور عسل، مگس، هدهد، پشه، اسب، استر، الاغ، ماهی، فیل، شیر، سگ هار، مورچه، موریانه، گرگ، گوسفند، عنکبوت، کلاغ، پروانه، حیوانات شکاری، شتر ماده، شتر نذر شده، گوسفند ماده، شتر آزاد، شتران بارکش، چهارپایان، دستۀ پرندگان، اسبان نیکو، بُدنه، اسبان دونده، گوساله، شتر ده ماهۀ آبستن، گاو میانسال،
سوره هایی به نام حیوان
از میان صد و چهارده سورۀ قرآن، پنج سوره با نام حیوانات نامگذاری شده که عبارت اند از: بقره، نحل، نمل، عنکبوت، فیل.
هدف از آوردن نام حیوانات در قرآن
این نامها به عنوان یک نماد یا تمثیل برای انتقال مفاهیم و پیامهای اخلاقی، تربیتی، یا تاریخی به کار رفتهاند. به عبارت دیگر، نام حیوان به عنوان یک نشانه برای شناسایی و به یاد سپردن سوره و مفاهیم آن استفاده میشود.
دلایل نامگذاری:
اشاره به ویژگیهای خاص:
- برخی از سورهها به نام حیواناتی نامگذاری شدهاند که ویژگیهای بارز و برجستهای دارند. به عنوان مثال، سوره «نحل» (زنبور عسل) به دلیل اشاره به نظم و صنعت زنبورها و همچنین تولید عسل، نامگذاری شده است.
ارتباط با داستان یا رویداد:
- برخی از سورهها به دلیل ارتباط با داستان یا رویدادی که در آن حیوان نقش داشته، به نام آن حیوان نامیده شدهاند. به عنوان مثال، سوره «نمل» (مورچه) به دلیل اشاره به داستان حضرت سلیمان و مورچگان، به این نام خوانده شده است.
نماد و تمثیل:
- برخی از نامهای حیوانی در قرآن به عنوان نماد و تمثیل برای مفاهیم اخلاقی و تربیتی استفاده شدهاند. به عنوان مثال، سوره «عنکبوت» به دلیل اشاره به سستی و بیبنیادی خانه عنکبوت، به عنوان نمادی برای کارهای بیهوده و بیاساس به کار رفته است.