حیا در اسلام

چکیده

حیا به عنوان موهبت الهی، از مهم ترین عوامل حفظ و بقای عفت عمومی جامعه است که در همه ادیان آسمانی ،مورد تاکید قرار گرفته است. هدف بررسی این موضوع این است که آموزه های اسلامی چه شیوه هایی را بزای تقویت حیا در افراد توصیه نموده تا با محورقرار دادن آنها ،از مفاسد وانحرافات جنسی مصونیت یابد؟ در تمام ادیان الهی روابط انسان ها بایکدیگرٍ،ازجمله روابط زن ومرد نامحرم تابع حدود وضوابطی است که چنانچه این روابط ازچارچوب ضابطه من خود خارج شود، آسیب های آن فرد خانواده و جامعه را درگیر خواهد نمود.

جایگاه حیا درآموزه های دین اسلام

قرآن کریم بابیان داستان آدم وحوا دو سوره (اعراف: 22؛ طه: 121) به صورت غیرمستقیم فطری بودن حیا را گوشزد می نماید، آنگاه که می فرماید: «فَلَمَّا ذاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُما سَوْآتُهُما وَ طَفِقا يخْصِفانِ عَلَيهِما مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ» (اعراف: 7).

همین که آدم و همسرش از آن درخت ممنوع چشیدند ، بلافاصله لباسهایشان از تنشان فرو ریخت و اندامشان آشکار گشت . هنگامیکه آدم و حوا چنین دیدند ، بلافاصله از برگهای درختان بهشتی برای پوشیدن اندام خود استفاده کردند.

عدم خروج زن و شوهر از محدوده روابط جنسی مشروع:

از جمله وظایف اصلی زن و شوهر، رعایت حدود و مرزهای الهی و وفاداری نسبت به یکدیگر و خودداری از هرگونه رابطه نامشروع با زن یا مرد دیگری است. رابطه نامشروع ، به محبت و مودت متقابل آسیب جدی وارد می کند و زمینه را برای خیانت و تعدی طرف مقابل فراهم می سازد. قرآن کریم آن گاه که صفات مردان و زنان مومن را بر میشمارد، در کنار سایر صفات ارزشمند مومنان یکی از صفات آنان را حفظ عفت و پاکدامنی بیان نموده و می فرماید:«وَ الْحافِظِينَ فُرُوجَهُمْ وَ الْحافِظاتِ» (احزاب: 35)؛مردانی که دامان خود را از آلودگی به بی عفتی حفظ می کنند و زنانی که عفیف و پاکند.

پرهیز از رابطه جنسی نامشروع:

زنا به عنوان یکی از گناهان کبیره، سبب از بین رفتن روح ایمان در آدمی می شود. به فرموده پیامبر شیعیان«چون مرد زنا كند، روح ايمان از او جدا شود» (كلينى، 1407ق، ج 3، ص 387). زنا در آیات و روایات نیز به شدت مورد مذمت واقع شده و بر آن عذابهای دردناک جهنم وعده داده شده است. همچنین در روایات آمده است زنا روی انسان را سیاه می کند و فقر را به ارث می آورد، عمر او را کوتاه، روزی او را قطع و آبروی او را میبرد و سخط الهی را نزدیک و صاحبش را خار و ذلیل می نماید.(صدوق، 1413ق، ج 4، ص 266؛ منسوب به على بن موسى، امام هشتم، 1406ق، ص 275).

نتیجه گیری:

جامعه ، ازآنجا که دین اسلام به عنوان کامل ترین دین به ابعاد اجتماعی رفتار جنسی نیز توجه ویژه دارد وبرغفاف و حفظ مرزها در روابط زن و مردنامحرم تاکید نموده ، درصورتی که فضای عمومی جامعه به گونه ای رشد یافته باشدکه حریم میان آن ها به خوبی رعایت شده وزن ومرد درنوع پوشش خود از لباس های تنگ ونازک ، بدن نما ومهیج بپرهیزند ودرگفتار خود نیز از شوخی بانامحرم وگفتار جذاب ومحرک دوری گزیذه ورفتار توام باتبرج ،تبذل، اختلاط و خلوت گزینی بایکدیگر را کناربگذارند و براساس ضابطه های دینی با هم تعامل داشته باشند، آنوقت است که حیای درونی افراد تقویت شده و در زمینه بروز بسیاری از آسیب های اجتماعی و مفاسد جنسی از بین خواهد رفت.