طوفان نوح

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۱۳ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۰۵ توسط .Namira (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

طوفان نوح

طوفان نوح یکی از معروف‌ترین و کهن‌ترین روایت‌های دینی و اسطوره‌ای در تاریخ بشر است که در سه دین بزرگ ابراهیمی (یهودیت، مسیحیت، اسلام) و همچنین در اسطوره‌های تمدن‌های باستانی دیگر مثل سومری‌ها و بابلی‌ها بازتاب یافته است.  

طوفان نوح در قرآن و تورات

- در زمان حضرت **نوح (ع)**، مردم به بت‌پرستی و فساد کشیده شده بودند.  

- نوح حدود **۹۵۰ سال** مردم را به توحید دعوت کرد اما بسیاری ایمان نیاوردند.  

- خداوند به او فرمان داد **کشتی بزرگی** بسازد تا هنگام وقوع عذاب، او و مؤمنان در امان بمانند.  

- هر جفت از حیوانات (نر و ماده) نیز از هر نوع به کشتی آورده شدند.  

- پس از اتمام ساخت، **آب از زمین جوشید** و **باران شدیدی از آسمان بارید** تا زمین را دربر گرفت.  

- کافران غرق شدند، از جمله **یکی از پسران نوح** که ایمان نیاورد.  

- پس از مدتی، آب فرو نشست و کشتی بر کوهی به نام **جودی** (در شمال عراق امروزی) قرار گرفت.[۱]  

---

نکات تاریخی و جغرافیایی

- مکان فرود کشتی در قرآن «جودی» ذکر شده، اما در تورات «کوه آرارات» در ارمنستان.  

- در سال‌های اخیر، پژوهشگران ردهایی از چوب فسیل‌شده در کوه آرارات یافته‌اند که برخی آن را بقایای کشتی نوح می‌دانند (هرچند از نظر علمی هنوز اثبات نشده).  

---

معانی و فلسفهٔ ماجرا

- **طوفان نوح** نماد پاک‌سازی زمین از فساد و آغاز دوبارهٔ حیات است.  

- نشان می‌دهد که در نهایت، حقیقت و ایمان نجات‌بخش‌اند حتی اگر اکثریت در مسیر باطل باشند.  

- یک درس عمیق دربارهٔ **صبر پیامبران در دعوت، عدالت الهی، و رحمت خدا** است.  

---

دیدگاه علمی و اسطوره‌ای

برخی زمین‌شناسان احتمال می‌دهند ماجرای طوفان، بازتاب یک **سیل بزرگ منطقه‌ای** در هلال حاصلخیز (بین‌النهرین) حدود ۵۰۰۰ تا ۷۰۰۰ سال پیش باشد، نه لزوماً کل جهان.  

در انجیل و متون سومری نیز ماجراهای مشابهی با قهرمانانی مثل «اوته‌ناپیشتیم» و «زیوسودرا» آمده است — که نشان می‌دهد شاید این داستان ریشه‌ای تاریخی اما اسطوره‌سازی‌شده داشته باشد.[۲]

---

منابع

https://quran.journals.pnu.ac.ir/article_5212.html

  1. «تحلیل تطبیقی طوفان نوح در تورات و قرآن». پژوهشنامه تفسیر و زبان قرآن.
  2. «تحلیل تطبیقی طوفان نوح در تورات و قرآن». پژوهشنامه تفسیر و علوم قرآن.