طوفان نوح
طوفان نوح یکی از معروفترین و کهنترین روایتهای دینی و اسطورهای در تاریخ بشر است که در سه دین بزرگ ابراهیمی (یهودیت، مسیحیت، اسلام) و همچنین در اسطورههای تمدنهای باستانی دیگر مثل سومریها و بابلیها بازتاب یافته است.
طوفان نوح در قرآن و تورات
در منابع دینی در خصوص طوفان نوح گزارههای محدودی گزارش شده است از جمله: در زمان نوح، مردم به بتپرستی و فساد کشیده شده بودند. نوح حدود ۹۵۰ سال مردم را به توحید دعوت کرد اما بسیاری ایمان نیاوردند. خداوند به او فرمان داد کشتی بزرگی بسازد تا هنگام وقوع عذاب، او و مؤمنان در امان بمانند. هر جفت از حیوانات (نر و ماده) نیز از هر نوع به کشتی آورده شدند. پس از اتمام ساخت، آب از زمین جوشید و باران شدیدی از آسمان بارید تا زمین را دربر گرفت. کافران غرق شدند، از جمله یکی از پسران نوح که ایمان نیاورد. پس از مدتی، آب فرو نشست و کشتی بر کوهی به نام جودی (به عقیده برخی در شمال عراق امروزی) قرار گرفت.[۱]
نکات تاریخی و جغرافیایی
مکان فرود کشتی در قرآن «جودی» ذکر شده، اما در تورات «کوه آرارات» در ارمنستان. در سالهای اخیر، پژوهشگران ردهایی از چوب فسیلشده در کوه آرارات یافتهاند که برخی آن را بقایای کشتی نوح میدانند.
معانی و فلسفهٔ ماجرا
به عقیده برخی، طوفان نوح نماد پاکسازی زمین از فساد و آغاز دوبارهٔ حیات است. نشان میدهد که در نهایت، حقیقت و ایمان نجاتبخشاند حتی اگر اکثریت در مسیر باطل باشند. یک درس عمیق دربارهٔ صبر پیامبران در دعوت، عدالت الهی، و رحمت خدا است.
دیدگاه علمی و اسطورهای
برخی زمینشناسان احتمال میدهند ماجرای طوفان، بازتاب یک سیل بزرگ منطقهای در هلال حاصلخیز (بینالنهرین) حدود ۵۰۰۰ تا ۷۰۰۰ سال پیش باشد، نه لزوماً کل جهان. در انجیل و متون سومری نیز ماجراهای مشابهی با قهرمانانی مثل «اوتهناپیشتیم» و «زیوسودرا» آمده است — که نشان میدهد شاید این داستان ریشهای تاریخی اما اسطورهسازیشده داشته باشد.[۲]
منابع
https://quran.journals.pnu.ac.ir/article_5212.html
- ↑ «تحلیل تطبیقی طوفان نوح در تورات و قرآن». پژوهشنامه تفسیر و زبان قرآن.
- ↑ «تحلیل تطبیقی طوفان نوح در تورات و قرآن». پژوهشنامه تفسیر و علوم قرآن.