جارود عبدی
جارود عبدی، با نام بشر بن عمرو بن حنش بن معلّی عبدی، از سرشناسان قبیله عبد قیس در دوران جاهلیت و اسلام بود و بر منطقه بحرین حکومت داشت. او بهسبب پیروزی بر قبیله بکر بن وائل به لقب جارود شناخته شد. وی همراه با گروهی از همقبیلهایهای خود که پیرو آیین نصرانی بودند به مدینه رفت و اسلام آورد. در دوران رخدادهای ردّه بر باور جدید خود پایدار ماند. او در نبرد یوم سهَرک شرکت کرد و در عقبه الطین در فارس کشته شد.
زندگی
جارود عبدی با نام بشر بن عمرو بن حنش بن معلّی عبدی از چهرههای برجسته قبیله عبد قیس بهشمار میآمد و در دوره جاهلیت و اسلام جایگاه اشرافی داشت. او بر ناحیه بحرین حکمرانی میکرد و بهدلیل حمله و غلبه بر قبیله بکر بن وائل لقب جارود گرفت. گزارش شده است که عربها در اینباره تعبیر «جَرَّدَهُم» را بهکار بردند.[۱]
او همراه گروهی از افراد قبیله خود که پیرو آیین نصرانی بودند به مدینه رفت و اسلام آورد. پس از پذیرش اسلام، رفتار پیامبر نسبت به او همراه با احترام گزارش شده است. وی در دوره شورشهای ردّه بر باور دینی خود ثابتقدم ماند و در رویدادهای نظامی مشارکت داشت.[۲]
حکم بن ابیالعاص او را برای جنگ در واقعه یوم سهَرک اعزام کرد. براساس گزارشها، او در عقبه الطین در منطقه فارس در سال ۲۰ هجری کشته شد و بنابر روایتی دیگر، مرگ او در نبرد نهاوند در سال ۲۱ هجری، همزمان با کشتهشدن نعمان بن مقرن، رخ داده است.[۳]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «جارود عبدی». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.