حاکم شرع
حاکم شرع اصطلاحی در فقه اسلامی است که به مقامی قضایی اطلاق میشود و بر پایه قواعد شرعی به دعاوی رسیدگی میکند و میان طرفین اختلاف بر اساس قوانین دینی داوری انجام میدهد.
معنای اصطلاحی
حاکم شرع به مقام قضایی روحانی گفته میشود که بر وفق شرع به دعاوی رسیدگی میکند و میان خصومان مطابق قوانین دینی حکم میدهد. این عنوان در منابع، هم بهعنوان یک منصب قضایی و هم در توصیف برخی شخصیتهای برجسته علمی و قضایی بهکار رفته است.[۱]
در متون دانشنامهای، این عنوان همچنین برای برخی شخصیتهای برجسته تاریخی بهکار رفته است. از جمله، محمد بن عبدالله نیشابوری که به حاکم نیشابوری شهرت دارد و از محدثان و قاضیان نامدار سدههای چهارم و پنجم هجری بود که افزون بر فعالیت قضایی، در حوزه حدیث، سفرهای علمی گستردهای انجام داد و آثار فراوانی در این زمینه پدیدآورد.[۲]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «حاکم شرع». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.