ابراهیم بن ابیسمال
ابراهیم بن ابیسمال یکی از پسران ابوبکر محمد بن ربیع ابیالسمال سمعان بن هبیرة بن مساحق بن بُحیر بن عمیر بن اسامه بن نصر بن قُعَین بن حرث بن ثعلبة دودان بن اسد بن خزیمه بود. برادر او اسماعیل نیز از شخصیتهای شناخته شده در شیعه است. منابع رجالی شیعه امامیه، او را واقفی مذهب گزارش کردهاند.[۱]
زندگی
ابراهیم بن ابیبکر محمد بن سمال از راویان امامیه در کوفه و از یاران موسی کاظم بود. از جمله کسانی که از او روایت کردهاند میتوان به ابوالقاسم بن معاویه، موسی بن قاسم، معاویه بن عمار و دیگران اشاره کرد.[۲]
مذهب
وی نزد برخی واقفی مذهب شناخته شده و به همین دلیل تعدادی از محدثان و رجالیان روایتهای او را مردود دانستهاند. علامه حلی در خلاصهالاقوال به علت واقفی بودن، روایتهای او را نپذیرفته است. با این حال، شماری از علما معتقدند واقفی بودن مانع وثاقت راوی نیست، زیرا اینان به امامت باور دارند، هرچند در امامت متوقف شدهاند. بر اساس روایتی از کشی به نقل از احمد بن محمد سراد، ابراهیم در اواخر عمرش درباره زندهبودن موسی کاظم دچار تردید بوده، اما امامت علی بن موسی الرضا را محتمل میدانسته است. گروهی دیگر، همچون نجاشی، معتقدند او اصلاً واقفی نبوده و دلیل این دیدگاه، مشارکت او در روایت کتابی از داوود بن فرقد است که از اصحاب موسی کاظم و علی بن موسی الرضا بوده است. در مجموع، درباره مذهب ابراهیم اختلافنظر وجود دارد و هر گروه برای تأیید نظر خود به روایاتی استناد کردهاند.[۳]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «اسماعیل بن ابیسمال». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابراهیم بن ابیبکر محمد بن سمال». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.