بلوغ شرعی
بلوغ در فقه اسلامی به مرحلهای گفته میشود که فرد به سن تکلیف میرسد، با نشانههایی مانند رشد موی شرمگاهی، خروج منی یا رسیدن به سن معین. مشهور است که سن بلوغ برای پسران پانزده و برای دختران نه سال قمری است و احکام شرعی متعددی بر آن مترتب میشود.
معنای اصطلاحی
بلوغ در فقه اسلامی به مرحلهای از رشد انسان گفته میشود که فرد به سن تکلیف میرسد و مکلف به انجام واجبات و ترک محرمات میشود. نشانههای بلوغ یکی از سه امر است: روییدن موی درشت در ناحیه شرمگاهی، خروج منی، یا رسیدن به سن مشخصی از عمر. سن بلوغ بر اساس فقه مشهور شیعی در پسران پایان پانزده سال قمری و در دختران پایان نه سال قمری در نظر گرفته شده است.[۱]
در منابع فقهی، روایاتی از برخی شخصیتهای مذهبی نقل شده که معیار بلوغ را مشخص میکند. از جمله نقل شده که در ماجرای بنیقریظه، پیامبر اسلام فرمان داد کسانی که موی شرمگاهی دارند بالغ شمرده شده و کشته شوند و دیگران به خانوادههای خود بازگردانده شوند. همچنین از موسی کاظم نقل شده است که یتیم، زمانی که محتلم شود و توانایی درک معاملات مالی را پیدا کند، دیگر یتیم شمرده نمیشود. از جعفر صادق نیز نقل شده که حد بلوغ برای دختر، نه سالگی است و پسران بین پانزده تا شانزده سال در صورت نگرفتن روزه باید مورد تنبیه قرار گیرند.[۲]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «بلوغ». دایرهالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.