جبلة بن ایهم
جَبَلَه بن ایهم غسّانی آخرین پادشاه غسانی بود که قسمتی از عمر خود را در جاهلیت گذراند و پس از ظهور اسلام به مدینه آمد و اسلام آورد، اما بعداً مرتد شد و به شام بازگشت. او سپس به قسطنطنیه گریخت و به پادشاه روم پناهنده شد و تا پایان عمر در آنجا ماند. داستان او شامل تلاش برای ورود به اسلام در مدینه، اختلافات با مردم و در نهایت پذیرش مسیحیت و زندگی در دربار هرقل است.
زندگی
جَبَلَه بن ایهم غسّانی آخرین پادشاه غسانی بود که بخشهایی از عمر خود را در دوره جاهلیت گذراند و پس از ظهور اسلام به مدینه آمد و اسلام آورد. او با نامهای به خلیفه دوم راشدین، عمر بن خطاب، خواستار اجازه ورود به مدینه شد و اجازه یافت تا همراه پانصد سوار وارد شود. مردم مدینه از ورود او و پذیرش اسلام توسط وی شادمان شدند و در همان سال به زیارت کعبه رفت. در جریان طواف، نزاعی میان او و مردی از بنیفزاره رخ داد که منجر به خونریزی شد. عمر بن خطاب دستور داد تا رضایت طرف مقابل جلب شود، اما جبله به دلیل نارضایتی از وضعیت اسلامی در مدینه و نگرانی از فتنه میان قوم خود و بنیفزاره، شبانه شهر را ترک کرد و به قسطنطنیه رفت. او در دربار هرقل پذیرفته شد و به دین مسیحیت گروید و تا پایان عمر در آنجا اقامت کرد. فرستادهای از عمر بن خطاب برای دعوت جبله به اسلام دوباره به قسطنطنیه فرستاده شد و مذاکراتی میان آنان صورت گرفت. جبله شرطهایی برای بازگشت به اسلام مطرح کرد که شامل ازدواج با دختر عمر و انتقال فرمانروایی مسلمانان بود. اگرچه ازدواج تضمین شد، اما شرط دیگر برآورده نشد. جبله پیش از اجرای این مذاکرات درگذشت.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «جَبَلَه». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.