روزه سکوت

«روزه سکوت» (صوم الصمت) به عملی اطلاق می‌شود که در آن فرد علاوه بر امساک از خوردن و آشامیدن، نیت می‌کند که از سخن گفتن نیز خودداری کند. این نوع روزه در متون فقهی و اسلامی مورد بررسی قرار گرفته که آیا در شریعت اسلام جایگاهی دارد یا خیر.

معنای اصطلاحی و پیشینه تاریخی

در متون فقهی آمده است که «روزه سکوت» یعنی روزه‌داری که علاوه بر مفطرات روزه، قصد کند که از سخن گفتن نیز اجتناب نماید. از نظر تاریخی نیز آمده که این گونه روزه در میان برخی از امم پیشین مانند بنى‌اسرائیل رایج بوده است؛ مثلاً در آیهٔ ۲۶ سورهٔ مریم دربارهٔ مریم بنت عمران علیه‌السلام آمده است: «فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنسِيًّا» یعنی «امروز با هیچ انسانی سخن نخواهم گفت». بنابراین، نگاه تاریخی نشان می-دهد که این نوع روزه در شریعت اسلام تشریع نشده و بلکه منسوخ شده است.