آیه ۲۶ سوره مریم
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مریم | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۸ | ||||
| شماره آیه | ۲۶ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۶ سوره مریم، بیست و ششمین آیه از نوزدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. آیه به صدایی که مریم از پایین پایش به هنگام وضع حمل میشنید، اشاره دارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَكُلِي وَاشْرَبِي وَقَرِّي عَيْنًا ۖ فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمَٰنِ صَوْمًا فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس بخور و بنوش وچشم را روشن دار، و هرگاه کسي از آدميان را ديدي، بگو: من براي خداوند مهربان روزي نذر کردهام بنابراين امروز با هيچ انساني سخن نخواهم گفت»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«پس بخور و بیاشام و دیده روشن دار، آنگاه اگر انسانی را دیدی بگو برای خداوند رحمان روزه[ی سکوت] گرفتهام و هرگز امروز با هیچ انسانی سخن نمیگویم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه آیه قبل، صدایی که مریم از پایین پایش شنید، به او گفت: «از این غذای لذیذ و نیروبخش بخور و از آن آب گوارا بنوش. چشمت به این فرزند متولد شده روشن دار و از آینده و نگرانی آن آسودهخاطر باش. هر کس هم از تو توضیح خواست با اشاره بگو من برای خدای رحمن روزه سکوت گرفتهام و به همین دلیل امروز با احدی سخن نمیگویم.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مریم، نوزدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره معراج و پیش از سوره طه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۵۸ و ۷۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره مریم، چهار آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۵۲۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۴۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۰۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۰۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۴۲–۴۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مریم»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۷۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
