بدون تصویر

آیه ۷۳ سوره مریم

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۷۳ سوره مریم
مشخصات قرآنی
نام سورهمریم
تعداد آیات سوره۹۸
شماره آیه۷۳
شماره جزء۱۶
شماره حزب۶۲
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۷۳ سوره مریم، هفتاد و سومین آیه از نوزدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانسته‌اند. در این آیه اشاره شده به برخورد مخالفان اسلام با پیامبر اسلام و یارانش.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَيُّ الْفَرِيقَيْنِ خَيْرٌ مَقَامًا وَأَحْسَنُ نَدِيًّا آیهٔ ۷۳ از سورهٔ ۱۹ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و چون آيات روشن ما بر آنان خوانده شود، کافران به مؤمنان مي‌گويند، کداميک از دو گروه جايگاه بهتر و مجلس زيباتري دارند؟!»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و چون آیات روشنگر ما بر آنان خوانده شود، کفرپیشگان به مؤمنان گویند، باید دید کدام یک از دو گروه [از ما یا شما] نیکمرتبه‌تر و مجلس‌آراترست‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن دربارهٔ طرز رفتار متکبران و مخالفان اسلام با پیامبر اسلام و یاران او چنین می‌گوید: «هنگامیکه آیات روشن ما بر آنها خوانده شود، کافران مغرور به کسانی که ایمان آورده‌اند، می‌گویند کدامیک از دو گروه ما و شما، جایگاهش بهتر و جلسات انسش زیباتر و بذل و بخشش او بیشتر است؟ در لغت «ندا» به معنای مجالست و سخن گفتن و مجلس مشورت و انس گفته شده و گاهی نیز از سخاوت و بذل و بخشش به معنای «ندی» تعبیر شده است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مریم، نوزدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره معراج و پیش از سوره طه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۵۸ و ۷۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره مریم، چهار آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.