آیه ۳۴ سوره مریم
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مریم | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۸ | ||||
| شماره آیه | ۳۴ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۴ سوره مریم، سی و چهارمین آیه از نوزدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. اشاره آیه به نفی فرزند خدا بودن عیسی و بیان صریح قرآن دربارهٔ نسبت دادن او به مادرش مریم است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
ذَٰلِكَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ ۚ قَوْلَ الْحَقِّ الَّذِي فِيهِ يَمْتَرُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«اين است عيسي پسر مريم، سخن درستي که در آن ترديد ميکنند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«[آری] این است عیسی بن مریم، این سخن راست و درستی است که آنان در آن شک و شبهه دارند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن پس از بیان دو داستان زکریا و مریم، در این آیه برای نفی خرافات و سخنان شرک آمیز دربارهٔ تولد عیسی چنین میگوید: «این است عیسی بن مریم، این قول حقی است که گروهی در آن شک و تردید کردهاند.» به گفته مکارم، در آیه روی عبارت «فرزند مریم بودن عیسی» تأکید میکند تا فرزند خدا بودن را دربارهٔ او نفی کند. درمورد عبارت «آنها در این زمینه شک و تردید کردهاند» نیز اشاره به این مطلب است که گروهی گمراه شده، نسبت به پاکی مادر او شک کردند، گروهی در انسان بودن عیسی شک نمودند و دربارهٔ این مطلب هم به گروههای مختلفی تقسیم شدند؛ گروهی او را صریحاً فرزند خدا میدانستند و قائل به تثلیث شدند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مریم، نوزدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره معراج و پیش از سوره طه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۵۸ و ۷۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره مریم، چهار آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۵۳۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۴۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۰۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۰۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۶۰–۶۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مریم»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۷۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
