آیه ۵۲ سوره مریم
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مریم | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۸ | ||||
| شماره آیه | ۵۲ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۲ سوره مریم، پنجاه و دومین آیه از نوزدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. این آیه به آغاز رسالت و اولین وحی الهی به موسی اشاره دارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَنَادَيْنَاهُ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ وَقَرَّبْنَاهُ نَجِيًّا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و ما او را از طرف راست کوه طور ندا داديم و او را نزديک گردانديم و با او سخن گفتيم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و او و او را از جانب طور ایمن ندا دادیم و او را به همرازی خود نزدیک گرداندیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه به «کوه طور» اشاره میشود که در آنجا موسی به پیامبری مبعوث شد. به گزارش مکارم، ماجرا از این قرار بوده که در یک شب تاریک موسی با همسرش از بیابانها در حال عبور و حرکت به سمت مصر بودند. در آن هنگام به همسر موسی درد وضع حمل دست داده و هوا به شدت سرد میشود؛ لذا موسی برای پیدا کردن آتش در بیابان حرکت میکند که از دور نوری را میبیند و چون به آن سمت میرود. ندایی برخاسته و به او فرمان رسالت داده میشود. براساس متن آیه اینگونه آمده است که «ما او را از طرف راست «کوه طور» فراخواندیم و او را نزدیک ساخته و با او سخن گفتیم.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مریم، نوزدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره معراج و پیش از سوره طه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۵۸ و ۷۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره مریم، چهار آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۵۴۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۸۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۰۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۰۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۹۰–۹۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مریم»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۷۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
