آیه ۷۶ سوره مریم
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مریم | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۸ | ||||
| شماره آیه | ۷۶ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷۶ سوره مریم، هفتاد و ششمین آیه از نوزدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. در آیه به عاقبت و سرانجام نیکوکاران اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَيَزِيدُ اللَّهُ الَّذِينَ اهْتَدَوْا هُدًى ۗ وَالْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَخَيْرٌ مَرَدًّا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و خداوند بر هدايت کساني که هدايت يافتهاند، ميافزايد و نيکيهاي ماندگار در نزد پروردگارت از حيث پاداش بهتر و خوش سرانجامتر است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و خداوند بر هدایت رهیافتگان بیفزاید و کارهای ماندگار شایسته در نزد پروردگارت خوش پاداشتر و خوش عاقبتتر است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه به سرنوشت کسانی که هدایت شدند اشاره دارد و چنین آمده است: «اما کسانی که در راه هدایت گام نهادند خداوند بر هدایتشان میافزاید و آثار و اعمال صالحی که از انسان باقی میماند؛ در نزد خداوند ثوابش بیشتر و عاقبتش ارزشمندتر است.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مریم، نوزدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره معراج و پیش از سوره طه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۵۸ و ۷۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره مریم، چهار آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۵۶۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۱۳۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۱۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۱۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۱۲۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مریم»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۷۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
