آیه ۴۱ سوره مریم
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مریم | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۸ | ||||
| شماره آیه | ۴۱ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۱ سوره مریم، چهل و یکمین آیه از نوزدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. این آیه آغاز داستان ابراهیم است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِبْرَاهِيمَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَبِيًّا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و در اين کتاب ابراهيم را ياد کن، بيگمان او راست کردار و پيامبر بود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و در کتاب آسمانی از ابراهیم یاد کن که صدیقی پیامبر بود»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن پس از بیان سرگذشت مریم و عیسی، از این آیه به بعد به بخش مهمی از زندگی ابراهیم میپردازد و قسمتی از برنامههای توحیدی او را بیان میکند. در نخستین آیه میگوید: «در این کتاب (قرآن) از ابراهیم یاد کن. چراکه او مردی بسیار راستگو و تصدیق کننده تعلیمات خدا و از پیامبران او بود.» در لغت کلمه «صدیق» صیغه مبالغه از (صدق) و به معنی کسی است که بسیار راستگو است، بعضی گفتهاند به معنی کسی است که هرگز دروغ نمیگوید یا بالاتر از آن توانایی بر دروغ گفتن ندارد، چون در تمام عمر عادت به راستگویی کرده است، و نیز بعضی آن را به معنی کسی میدانند که عملش تصدیقکننده سخن و اعتقاد اوست.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مریم، نوزدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره معراج و پیش از سوره طه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۵۸ و ۷۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره مریم، چهار آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۵۴۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۷۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۰۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۰۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۷۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مریم»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۷۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
