آیه ۸ سوره مریم
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مریم | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۸ | ||||
| شماره آیه | ۸ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸ سوره مریم، هشتمین آیه از نوزدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. در این آیه زکریا از اینکه فرزندش از زن نازای او متولد خواهد شد، بسیار تعجب میکند و آن را به زبان میآورد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
قَالَ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَكَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِرًا وَقَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِيًّا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«گفت: پروردگارا! مرا چگونه پسري خواهد بود حال آنکه همسرم نازا است و (خود نيز) به غايت پيري رسيده و فرتوت شدهام»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«گفت پروردگارا چگونه مرا پسری باشد، حال آنکه همسرم نازا است و خود نیز از پیری به فرتوتی و فرسودگی رسیدهام»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: آیه موردبحث، به تعجب زکریا اشاره دارد. چراکه میدید اسباب ظاهری برای فرزنددار شدن برای او و همسرش موجود نیست. بنابر متن آیه، او این مطلب را اینگونه به درگاه خدا عرضه میدارد و میگوید: «پروردگارا! چگونه ممکن است فرزندی نصیب من شود درحالیکه همسرم نازاست و من نیز از نظر سن و سال به حدی رسیدم که فرتوت و افتاده شدهام.» در لغت «عاقر» به معنای ریشه و اساس یا به معنی حبس است و از این رو به زنان نازا گفته میشود که کار آنها از نظر فرزند به پایان رسیده یا اینکه تولد فرزند در آنها محبوس شده است. «عتی» نیز به معنای کسی است که بر اثر طول زمان بدنش خشکیده شده، همان حالتی که در سنین بسیار بالا برای انسانها پدیدار میشود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مریم، نوزدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره معراج و پیش از سوره طه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۵۸ و ۷۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره مریم، چهار آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۵۱۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۰۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۰۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۱۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مریم»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۷۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
