آیه ۶۶ سوره مریم
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مریم | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۸ | ||||
| شماره آیه | ۶۶ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶۶ سوره مریم، شصت و ششمین آیه از نوزدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. این آیه سخن منکران معاد است که زنده شدن مردگان را غیرممکن میدانند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَيَقُولُ الْإِنْسَانُ أَإِذَا مَا مِتُّ لَسَوْفَ أُخْرَجُ حَيًّا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و انسان ميگويد: آيا هنگامي که مُردم، زنده برانگيخته خواهم شد؟»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و انسان [منکر] گوید آیا چون مردم به زودی زنده برانگیخته خواهم شد؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در مورد این آیه شأن نزولی به این مضمون نقل شده است که «ابی بن خلف» یا «ولید بن مغیره» قطعه استخوان پوسیدهای را با دستان خود نرم کرد و در برابر باد پاشید تا هر ذره آن به گوشهٔ پراکنده شود. در آن حال میگفت: محمد را بنگرید که گمان میکند خداوند ما را بعد از مردن و پوسیده شدن بار دیگر زنده میکند. چنین چیزی ابداً امکان ندارد. این مطلب براساس متن آیه چنین آمده است: «انسان میگوید: آیا هنگامیکه من مردم در آینده زنده میشوم و سر از قبر برمیدارم؟!»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مریم، نوزدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره معراج و پیش از سوره طه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۵۸ و ۷۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره مریم، چهار آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۵۵۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۱۱۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۱۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۱۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۱۱۲–۱۱۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مریم»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۷۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
