روز ترویه
روز ترویه از روزهای مهم در مناسک حج و از ایام بزرگ ذیالحجه است. واژهٔ «ترویه» از ریشهٔ «رَوَی» بهمعنای «آب دادن و سیراب کردن» گرفته شده و علت نامگذاری آن، فراهمکردن آب برای حجاج در مسیر عرفات بوده است. روز ترویه، هشتم ذیالحجه است و حاجیان در این روز از مکه به منی کوچ میکنند تا برای وقوف در عرفات آماده شوند.[۱]
اعمال و اهمیت روز ترویه
در فقه اسلامی، روز ترویه دارای آداب و اعمال خاصی است. حجاج در این روز احرام حج تمتع را میبندند و نماز و دعاهای ویژهای میخوانند.[۲] در روایات آمده است که این روز، زمانی برای آمادهسازی روح و بدن جهت حضور در عرفات است. جعفر صادق، امام ششم شیعیان امامیه در این خصوص گفته است: «ترویه روزی است که در آن حاجیان برای ذکر و توبه آماده میشوند.»[۳]
جایگاه معنوی روز ترویه
از دیدگاه فقه شیعه و فقه اهل سنت، روز ترویه مقدمهای بر مهمترین روز حج یعنی روز عرفه است. در منابع تاریخی آمده که حسین بن علی، امام سوم شیعیان امامیه، در سال ۶۰ هجری قمری، در همین روز از مکه به سوی کربلا حرکت کردند.[۴]