ابنشاذان قمی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
ابنشاذان قمی با نام اصلی ابوالحسن محمد بن احمد بن علی بن حسن بن شاذان، از محدثان شیعه در قرن چهارم هجری بود. وی از ابن بابویه و دیگران روایت کرده و ابن قولویه دایی او بوده است. تاریخ دقیق وفات وی مشخص نیست، اما در سال ۴۰۲ هجری در مکه حضور داشته و کراجکی در همین سال از او روایت نقل کرده است. همچنین در سال ۳۷۴ هجری در کوفه ساکن بوده و به تحصیل علم حدیث مشغول بوده است. از آثار او کتابی در مناقب علی بن ابیطالب است. پدرش، احمد بن علی، نیز از محدثان و دانشوران شیعه بود و کتابهایی مانند زاد المسافر و الامالی به او نسبت داده شده است.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابنشاذان». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.