آیه وضو: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آیه | {{جعبه اطلاعات آیه|نام سوره=مائده|محل نزول=مدینه|نام آیه=آیه 6 سوره مائده|متن آیه=یا ایها الذین آمنوا فاغسلوا وجوهکم و ای یکم...}} | ||
'''آیه وضو''' ششمین آیه از سوره مائده در قرآن است که از آیات الاحکام و مبنای فقهی وضو در [[اسلام]] به شمار میآید که در آن حکم وضو و کیفیت آن بیان شده است. ابهام در برخی از کلمات آیه، سبب اختلافهایی در کیفیت وضو میان فقیهان مسلمان شده است. | |||
== | == متن و ترجمه == | ||
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۲۹۶|ج=۱۱}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۳۵۱|ج=۵}}</ref><blockquote>«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُوا بِرُءُوسِكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَيْنِ»</blockquote>[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۱۰۸}}</ref><blockquote>«ای کسانیکه ایمان آوردهاید! هرگاه برای نماز برخواستید چهرههایتان را بشویید، و دستهایتان را با آرنج بشویید، و سرتان را مسح کنید، و پاهایتان را با قوزک بشویید.»</blockquote>[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۱۰۸}}</ref><blockquote>«ای مؤمنان چون برای نماز برخاستید چهره و دستهایتان را تا آرنجها بشویید و سپس سر و پاهایتان را تا قوزکها مسح کنید.»</blockquote> | |||
== | == محتوای آیه == | ||
مفسرین شیعه و سنی بر این باور هستند که خدا در بخشی از آیه شش سوره مائده به مسلمانان دستور میدهد که برای خواندن نماز باید صورت و دستها را تا آرنج بشویند و سر و پاها را مسح کنند که به این عمل در اصطلاح وضو میگویند و سپس از آنها میخواهد که در صورت نبود آب، به جای وضو تیمم کنند. و در نهایت هدف از تشریع احکام وضو و تیمم را رفع حرج و سختی از مسلمانان می داند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تفسیر نمونه|سال=1371|نام=ناصر|نام خانوادگی=مکارم شیرازی|جلد=4|مکان=تهران}}</ref> در متن آیه، توضیح دقیقی در خصوص میزان شست و شوی صورت بیان نشده است.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۸۸|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۵۱۱|ف=سوره مائده}}</ref> | |||
== نزول آیه == | |||
=== محل نزول === | |||
به گفته [[شیخ طبرسی|طبرسی]]، مفسر شیعه، این آیه در [[مدینه]] بر پیامبر اسلام نازل شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مجمع البیان|نام=فضل بن حسن|نام خانوادگی=طبرسی|ناشر=فراهانی|جلد=3|صفحه=231|مکان=تهران}}</ref> | |||
== یادداشتها == | === شأن نزول === | ||
«[[شیخ طوسی]]» گوید: پیامبر اسلام هنگامى كه وضو نداشت، كارهاى عادى خود را انجام نميداد. اين آيه نازل شد و به محمد اعلام نمود كه وضو فقط براى خواندن نماز است و انجام ساير كارها احتياجى به داشتن وضو ندارد، چنان كه عده اى درباره شأن نزول اين آيه گفته اند كه پيامبر هنگام بول كردن، جواب [[سلام]] اشخاص را نمى داد تا وضو بگیرد، پس از وضو ساختن جواب سلام را ميداد تا اين كه اين آيه نازل گرديد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه|نام=محمدباقر|نام خانوادگی=محقق}}</ref> | |||
=== تأخیر نزول === | |||
وضو یکی از [[احکام عبادی]] مهم در اسلام است که با نماز پیوند ناگسستنی دارد. آیه وضو که چگونگی انجام وضو را بیان میکند،در [[سوره مائده]] نازل شده است؛<ref group="یادداشت">البته برخی از مفسران معاصر مانند ابن عاشور در کتاب التحریر و التنویر، مکی بودن آن را محتمل دانستهاند.</ref> در حالی که نماز در مکه تشریع شده بود و بنابر شواهدی که موجودی است از روزهای آغازین بعثت پیامبر اسلام همیشه با وضو نماز می خواند. مفسرین کمتر به این نکته توجه داشتند که چرا حکم وضو و کیفیت آن با تأخیر در اواخر عهد رسالت نازل شده است. از میان مفسرینی که به این مسئله توجه داشتنهاند، برخی معتقدند که با نزول وحی، تشریع وضو نیز آغاز شده است با این تفاوت که عدهای بر این باور هستند که پیامبر اسلام از همان شروع بعثت خود در مکه نماز می خواند و هیچ گزارشی موجود نیست از اینکه وی نمازی بدون وضو خوانده باشد. بعضی هم گفتهاند که در آغاز اسلام وضو گرفتن برای هر یک از نمازهای پنجگانه بر مسلمانان واجب بود، سپس به دلیل دشوار بودن این امر بر برخی صحابه با نزول آیه وضو وجوب آن نسخ شد و از آن پس با یک وضو همه نمازهای پنجگانه را به جا میآوردند. وهبه زحیلی مفسر معاصر نیز معتقد است که آیه مذکور، در غزوه بنی المصطلق نازل شده و غرض اصلی آن تشریع تیمم است که به مناسبت آن، کیفیت وضو و غسل هم در آن بیان شده است. تعدادی از مفسرین نیز معتقدند که وضو از اوایل [[رسالت]] پیامبر تشریع شده و آیه وضو در مقام اصل تشریع وضو نیست بلکه نشانه تأکیدی مضاعف بر [[طهارت]] و ضرورت اهتمام مؤمنان، نسبت به انجام دقیق و صحیح این آیین است.<ref>{{یادکرد ژورنال|نام۱=محمود|نام خانوادگی۱=طیب حسینی|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=بدری|عنوان=پژوهشنامه نقد آراء تفسیری}}</ref> | |||
== در فقه اسلامی == | |||
آیه وضو یکی از [[آیاتالاحکام]] مشهور در اسلام است.<ref>{{پک|گلی|۱۳۹۱|ک=گام اول|ف=آیه وضو در از منظر شیعه و اهل سنت}}</ref> فقیهان [[مسلمان]] از این آیه برای کشف کیفیت وضو استفاده کردهاند. در میان فقهای شیعی، قرار گرفتن ارجلکم و رووسکم در کنار هم، برای ان است که مسح را برای هر دو عضو پا و سر معین نماید.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۸۸|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۵۱۱|ف=سوره مائده}}</ref> | |||
در کیفیت وضو، اختلاف بین شیعه و [[سنی]] وجود دارد. فقیهان [[شیعه]] حکم به مسح پا و سر دادهاند در حالی که فقیهان اهلسنت، پاها را میشویند. عموم این اختلافها به جهت اختلاف در منابع روایی است. شیعیان بر این باورند که وضو گرفتن در صدر اسلام و زمان حیات محمد و چند سال پس از ان، به یک شیوه واحد (شیوه مرسوم شیعه) گرفته میشد و پس از آن در عصر خلافت عثمان اختلافی بر سر کیفیت وضو پدید آمد. یکی از علل این اختلاف، [[قرائت قرآن|قرائت]] مختلف کلمه «ارجلکم» در آیه وضو عنوان شده است. بر اساس برخی قرائتها، این کلمه با اعراب جر خوانده شده است که در این صورت ارجلکم به رووس عطف شده و مقتضای آن، مسح پا است. در مقابل برخی قرائتها این کلمه را به فتح خواندهاند که در این صورت عطف به وجوهکم شده و مستلزم شستن پاها است. برخی از فقیهان همچون [[انس بن مالک]] نیز به روایات استناد کرده و گفتهاند که [[قرآن]] به مسح نازل شده ولی سنت به شستن تاکید دارد. برخی دیگر از فقیهان نیز اجمال در آیه را دلیلی بر عمل به احتیاط دانستهاند و فتوا به شستن دادهاند. کسانی چون [[فخر رازی]]، مفسر سنی مذهب نیز معنای مسح در آیه را به صرفهجویی در هنگام وضو تعبیر کردهاند.<ref>{{پک|گلی|۱۳۹۱|ک=گام اول|ف=آیه وضو در از منظر شیعه و اهل سنت}}</ref> | |||
اختلاف فقهی دیگر بین فقیهان مسلمان، در کلمه الی المرافق است. برخی از فقیهان کلمه الی را به معنای مع گرفته و معنای آیه را شستن دستها همراه با آرنج دانستهاند و گروهی دیگر، الی را به معنای جهت وضو گرفته و شستن دستها از سر انگشتان تا آرنج را به عنوان معنای آیه در نظر گرفتهاند. عموم فقیهان مسلمان به شستن دست از آرنج تا سر انگشتان فتوا دادهاند ولی برخی، برای مکلف، [[تخییر (فقه)|تخییر]] قائل شدهاند.<ref>{{پک|گلی|۱۳۹۱|ک=گام اول|ف=آیه وضو در از منظر شیعه و اهل سنت}}</ref> | |||
== تجزیه و ترکیب == | |||
{| class="wikitable center" | |||
! colspan="5" |تجزیه و ترکیب آیه تطهیر<ref>{{پک|طنطاوی|۱۳۹۰|ک=معجم إعراب|ص=۱۲۶-۱۲۷|ج=}}</ref> | |||
|- | |||
| bgcolor="#fcda6c" |شماره آیه | |||
| bgcolor="#fcda6c" |متن آیه | |||
| bgcolor="#fcda6c" |تجزیه و ترکیب | |||
|- | |||
|۶ | |||
|{{color|green|﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُوا بِرُءُوسِكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَيْنِ﴾}} | |||
|<div>{{color|green|يَا}} حرف ندا، {{color|green|أَيُّهَا}} منادی و هاء تنبیه، {{color|green|الَّذِينَ}} بدل، {{color|green|آمَنُوا}} فعل و فاعل، {{color|green|إِذَا}} مفعول فیه، {{color|green|قُمْتُمْ}} فعل و فاعل، {{color|green|إِلَى}} حرف جر، {{color|green|الصَّلَاةِ}} مجرور، {{color|green|فَاغْسِلُوا}} فاء رابطه و فعل و فاعل، {{color|green|وُجُوهَكُمْ}} مفعول به، {{color|green|وَ}} حرف عطف، {{color|green|أَيْدِيَكُمْ}} معطوف، {{color|green|إِلَى}} حرف جر، {{color|green|الْمَرَافِقِ}} مجرور، {{color|green|وَ}} حرف عطف، {{color|green|امْسَحُوا}} فعل و فاعل، {{color|green|بِرُءُوسِكُمْ}} حرف جر و مجرور (مفعول به)، {{color|green|وَ}} واو عطف، {{color|green|أَرْجُلَكُمْ}} معطوف، {{color|green|إِلَى}} حرف جر، {{color|green|الْكَعْبَيْنِ}} مجرور </div> | |||
|} | |||
== پانویس == | |||
=== یادداشتها === | |||
<references group="یادداشت"/> | <references group="یادداشت"/> | ||
== | |||
=== مراجعات === | |||
<references /> | <references /> | ||
=== منابع === | |||
* {{یادکرد کتاب|عنوان=ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی|سال=۱۳۹۳|پیوند=|نام=بهاءالدین|نام خانوادگی=خرمشاهی|پیوند نویسنده=بهاءالدین خرمشاهی|ناشر=موسسه تبیان|زبان=فارسی-عربی|شابک=|مکان=قم|سری=|ویرایش=|پیوند ویراستار=|کوشش=|گفتاورد=|پینوشت=|پیوند نویسنده۲=|مترجم=}} | |||
* {{یادکرد کتاب|عنوان=فرهنگنامه علوم قرآن|سال=۱۳۸۸|پیوند=http://lib.eshia.ir/26683/1/0|نام=|نام خانوادگی=دفتر تبلیغات اسلامی|پیوند نویسنده=دفتر تبلیغات اسلامی|ناشر=دفتر تبلیغات اسلامی|زبان=فارسی|مکان=تهران}} | |||
* {{یادکرد کتاب|عنوان=مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر|سال=۱۴۲۰|پیوند=http://lib.efatwa.ir/46987/32/203|نام=محمد بن عمر|نام خانوادگی=رازی|پیوند نویسنده=فخرالدین رازی|ناشر=دار إحیاء التراث العربی|زبان=عربی|شابک=|مکان=بیروت|سری=سوم|ویرایش=|پیوند ویراستار=|کوشش=|گفتاورد=|پینوشت=|پیوند نویسنده۲=|مترجم=}} | |||
* {{یادکرد کتاب|عنوان=ترجمه معانی قرآن کریم|سال=۱۳۹۴|نام=محمدگل|نام خانوادگی=گمشادزهی|پیوند نویسنده=محمدگل گمشادزهی|ناشر=مجموعه موحدین|مکان=|کوشش=کتابخانه عقیده}} | |||
* {{یادکرد کتاب|عنوان=ترجمه تفسیر المیزان|سال=۱۳۹۵|پیوند=http://lib.eshia.ir/50081/1/7|نام=محمدحسین|نام خانوادگی=طباطبایی|پیوند نویسنده=علامه طباطبایی|ناشر=دفتر انتشارات اسلامی|زبان=فارسی|شابک=|مکان=قم|سری=|ویرایش=|پیوند ویراستار=|کوشش=|گفتاورد=|پینوشت=|پیوند نویسنده۲=|مترجم=سید محمدباقر موسوی همدانی}} | |||
* {{یادکرد کتاب|عنوان=معجم أعراب ألفاظ القرآن الکریم|سال=۱۳۹۰|پیوند=|نام=محمد سید|نام خانوادگی=طنطاوی|پیوند نویسنده=محمد سید طنطاوی|ناشر=انتشارات ژکان|زبان=عربی|شابک=978-600-5833-11-9|مکان=قم|سری=اول|ویرایش=محمد ابوعبیة|پیوند ویراستار=|کوشش=|گفتاورد=|پینوشت=|پیوند نویسنده۲=|مترجم=}} | |||
* {{یادکرد ژورنال|شماره=۱|نام=روحالله|نام خانوادگی=گلی|توسط=[[نورمگز]]|عنوان=آیه وضو در از منظر شیعه و اهل سنت|صفحه=۷-۳۰|تاریخ=۱۳۹۱|ژورنال=گام اول|مکان=بابل|پیوند=https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1969955|دسترسی پیوند=آبونمان}} | |||
[[رده:احکام فقهی اسلام]] | |||
[[رده:سوره مائده]] | |||
[[رده:طهارت]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۱۸
| مشخصات قرآنی | |
|---|---|
| نام آیه | آیه 6 سوره مائده |
| نام سوره | مائده |
| محل نزول | مدینه |
| اطلاعات دیگر | |
| متن آیه | یا ایها الذین آمنوا فاغسلوا وجوهکم و ای یکم... |
آیه وضو ششمین آیه از سوره مائده در قرآن است که از آیات الاحکام و مبنای فقهی وضو در اسلام به شمار میآید که در آن حکم وضو و کیفیت آن بیان شده است. ابهام در برخی از کلمات آیه، سبب اختلافهایی در کیفیت وضو میان فقیهان مسلمان شده است.
متن و ترجمه
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُوا بِرُءُوسِكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَيْنِ»
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«ای کسانیکه ایمان آوردهاید! هرگاه برای نماز برخواستید چهرههایتان را بشویید، و دستهایتان را با آرنج بشویید، و سرتان را مسح کنید، و پاهایتان را با قوزک بشویید.»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«ای مؤمنان چون برای نماز برخاستید چهره و دستهایتان را تا آرنجها بشویید و سپس سر و پاهایتان را تا قوزکها مسح کنید.»
محتوای آیه
مفسرین شیعه و سنی بر این باور هستند که خدا در بخشی از آیه شش سوره مائده به مسلمانان دستور میدهد که برای خواندن نماز باید صورت و دستها را تا آرنج بشویند و سر و پاها را مسح کنند که به این عمل در اصطلاح وضو میگویند و سپس از آنها میخواهد که در صورت نبود آب، به جای وضو تیمم کنند. و در نهایت هدف از تشریع احکام وضو و تیمم را رفع حرج و سختی از مسلمانان می داند.[۵] در متن آیه، توضیح دقیقی در خصوص میزان شست و شوی صورت بیان نشده است.[۶]
نزول آیه
محل نزول
به گفته طبرسی، مفسر شیعه، این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام نازل شده است.[۷]
شأن نزول
«شیخ طوسی» گوید: پیامبر اسلام هنگامى كه وضو نداشت، كارهاى عادى خود را انجام نميداد. اين آيه نازل شد و به محمد اعلام نمود كه وضو فقط براى خواندن نماز است و انجام ساير كارها احتياجى به داشتن وضو ندارد، چنان كه عده اى درباره شأن نزول اين آيه گفته اند كه پيامبر هنگام بول كردن، جواب سلام اشخاص را نمى داد تا وضو بگیرد، پس از وضو ساختن جواب سلام را ميداد تا اين كه اين آيه نازل گرديد.[۸]
تأخیر نزول
وضو یکی از احکام عبادی مهم در اسلام است که با نماز پیوند ناگسستنی دارد. آیه وضو که چگونگی انجام وضو را بیان میکند،در سوره مائده نازل شده است؛[یادداشت ۱] در حالی که نماز در مکه تشریع شده بود و بنابر شواهدی که موجودی است از روزهای آغازین بعثت پیامبر اسلام همیشه با وضو نماز می خواند. مفسرین کمتر به این نکته توجه داشتند که چرا حکم وضو و کیفیت آن با تأخیر در اواخر عهد رسالت نازل شده است. از میان مفسرینی که به این مسئله توجه داشتنهاند، برخی معتقدند که با نزول وحی، تشریع وضو نیز آغاز شده است با این تفاوت که عدهای بر این باور هستند که پیامبر اسلام از همان شروع بعثت خود در مکه نماز می خواند و هیچ گزارشی موجود نیست از اینکه وی نمازی بدون وضو خوانده باشد. بعضی هم گفتهاند که در آغاز اسلام وضو گرفتن برای هر یک از نمازهای پنجگانه بر مسلمانان واجب بود، سپس به دلیل دشوار بودن این امر بر برخی صحابه با نزول آیه وضو وجوب آن نسخ شد و از آن پس با یک وضو همه نمازهای پنجگانه را به جا میآوردند. وهبه زحیلی مفسر معاصر نیز معتقد است که آیه مذکور، در غزوه بنی المصطلق نازل شده و غرض اصلی آن تشریع تیمم است که به مناسبت آن، کیفیت وضو و غسل هم در آن بیان شده است. تعدادی از مفسرین نیز معتقدند که وضو از اوایل رسالت پیامبر تشریع شده و آیه وضو در مقام اصل تشریع وضو نیست بلکه نشانه تأکیدی مضاعف بر طهارت و ضرورت اهتمام مؤمنان، نسبت به انجام دقیق و صحیح این آیین است.[۹]
در فقه اسلامی
آیه وضو یکی از آیاتالاحکام مشهور در اسلام است.[۱۰] فقیهان مسلمان از این آیه برای کشف کیفیت وضو استفاده کردهاند. در میان فقهای شیعی، قرار گرفتن ارجلکم و رووسکم در کنار هم، برای ان است که مسح را برای هر دو عضو پا و سر معین نماید.[۱۱]
در کیفیت وضو، اختلاف بین شیعه و سنی وجود دارد. فقیهان شیعه حکم به مسح پا و سر دادهاند در حالی که فقیهان اهلسنت، پاها را میشویند. عموم این اختلافها به جهت اختلاف در منابع روایی است. شیعیان بر این باورند که وضو گرفتن در صدر اسلام و زمان حیات محمد و چند سال پس از ان، به یک شیوه واحد (شیوه مرسوم شیعه) گرفته میشد و پس از آن در عصر خلافت عثمان اختلافی بر سر کیفیت وضو پدید آمد. یکی از علل این اختلاف، قرائت مختلف کلمه «ارجلکم» در آیه وضو عنوان شده است. بر اساس برخی قرائتها، این کلمه با اعراب جر خوانده شده است که در این صورت ارجلکم به رووس عطف شده و مقتضای آن، مسح پا است. در مقابل برخی قرائتها این کلمه را به فتح خواندهاند که در این صورت عطف به وجوهکم شده و مستلزم شستن پاها است. برخی از فقیهان همچون انس بن مالک نیز به روایات استناد کرده و گفتهاند که قرآن به مسح نازل شده ولی سنت به شستن تاکید دارد. برخی دیگر از فقیهان نیز اجمال در آیه را دلیلی بر عمل به احتیاط دانستهاند و فتوا به شستن دادهاند. کسانی چون فخر رازی، مفسر سنی مذهب نیز معنای مسح در آیه را به صرفهجویی در هنگام وضو تعبیر کردهاند.[۱۲]
اختلاف فقهی دیگر بین فقیهان مسلمان، در کلمه الی المرافق است. برخی از فقیهان کلمه الی را به معنای مع گرفته و معنای آیه را شستن دستها همراه با آرنج دانستهاند و گروهی دیگر، الی را به معنای جهت وضو گرفته و شستن دستها از سر انگشتان تا آرنج را به عنوان معنای آیه در نظر گرفتهاند. عموم فقیهان مسلمان به شستن دست از آرنج تا سر انگشتان فتوا دادهاند ولی برخی، برای مکلف، تخییر قائل شدهاند.[۱۳]
تجزیه و ترکیب
| تجزیه و ترکیب آیه تطهیر[۱۴] | ||||
|---|---|---|---|---|
| شماره آیه | متن آیه | تجزیه و ترکیب | ||
| ۶ | ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُوا بِرُءُوسِكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَيْنِ﴾ | يَا حرف ندا، أَيُّهَا منادی و هاء تنبیه، الَّذِينَ بدل، آمَنُوا فعل و فاعل، إِذَا مفعول فیه، قُمْتُمْ فعل و فاعل، إِلَى حرف جر، الصَّلَاةِ مجرور، فَاغْسِلُوا فاء رابطه و فعل و فاعل، وُجُوهَكُمْ مفعول به، وَ حرف عطف، أَيْدِيَكُمْ معطوف، إِلَى حرف جر، الْمَرَافِقِ مجرور، وَ حرف عطف، امْسَحُوا فعل و فاعل، بِرُءُوسِكُمْ حرف جر و مجرور (مفعول به)، وَ واو عطف، أَرْجُلَكُمْ معطوف، إِلَى حرف جر، الْكَعْبَيْنِ مجرور
| ||
پانویس
یادداشتها
- ↑ البته برخی از مفسران معاصر مانند ابن عاشور در کتاب التحریر و التنویر، مکی بودن آن را محتمل دانستهاند.
مراجعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۱: ۲۹۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۵: ۳۵۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۰۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۰۸.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۱). تفسیر نمونه. ج. ۴. تهران.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مائده»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۵۱۱.
- ↑ طبرسی، فضل بن حسن. مجمع البیان. ج. ۳. تهران: فراهانی. ص. ۲۳۱.
- ↑ محقق، محمدباقر. نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه.
- ↑ طیب حسینی، محمود؛ بدری، علی. «پژوهشنامه نقد آراء تفسیری».
- ↑ گلی، «آیه وضو در از منظر شیعه و اهل سنت»، گام اول.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مائده»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۵۱۱.
- ↑ گلی، «آیه وضو در از منظر شیعه و اهل سنت»، گام اول.
- ↑ گلی، «آیه وضو در از منظر شیعه و اهل سنت»، گام اول.
- ↑ طنطاوی، معجم إعراب، ۱۲۶-۱۲۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- طنطاوی، محمد سید (۱۳۹۰). معجم أعراب ألفاظ القرآن الکریم. اول (به عربی) (ویراست محمد ابوعبیة). قم: انتشارات ژکان. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۵۸۳۳-۱۱-۹.
- گلی، روحالله (۱۳۹۱). «آیه وضو در از منظر شیعه و اهل سنت». گام اول. بابل (۱): ۷-۳۰ – به واسطهٔ نورمگز.