بدون جعبه اطلاعات
بدون تصویر

بحرین: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بصریویکی‌متن
(ابرابزار)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''بحرین''' با نام رسمی '''پادشاهی بحرین'''، کشوری در [[خاورمیانه]] واقع در جنوب غربی [[آسیا]] است. مساحت این کشور ۲۷۸ مایل مربع (۷۲۰ کیلومتر مربع) و جمعیت آن به صورت تخمینی بر اساس آمارهای ۲۰۰۵ میلادی ۷۱۵۰۰۰ نفر است. پایتخت این کشور منامه است و زبان رسمی آن عربی است. دین رسمی این کشور، [[اسلام]] است و واحد پول آنان دینار بحرین است. این کشور از حدود ۳۰ جزیره کوچک دیگر تشکیل شده است که همگی در خلیج فارس قرار گرفته‌اند. اکثر مردم بحرین، عرب هستند. پس از خروج بریتانیا از خلیج فارس در سال ۱۹۶۸ م، بحرین استقلال خود را در سال ۱۹۷۱ اعلام کرد. این مرکز در جنگ اول خلیج فارس (۱۹۹۰–۱۹۹۱) برای متحدین خدمت کرد. بازنگری قانون اساسی که در سال ۲۰۰۲ به تصویب رسید، بحرین را به یک سلطنت مشروطه تبدیل کرد و زنان را از حق رای برخوردار کرد. انتخابات پارلمانی (اولین انتخابات از سال ۱۹۷۵) در اکتبر ۲۰۰۲ برگزار شد.<ref>{{پک|1=Group of writers|2=2006|ک=Concise Encyclopædia Britannica|ف=Bahrain|زبان=en}}</ref>
'''بحرین''' با نام رسمی '''پادشاهی بحرین'''، کشوری در [[خاورمیانه]] واقع در جنوب غربی [[آسیا]] است. بحرین در گذشته بخشی از قلمرو ایران و محل سکونت ایرانیان و قبایل عرب بود. در دوره اسلامی، با دعوت علاء حضرمی در سال هشتم هجری، مردم آن اسلام آوردند و دیگران به پرداخت جزیه تن دادند. اداره منطقه میان کارگزاران مختلف تغییر یافت و در دوره‌های بعدی، والیان گوناگونی از سوی خلفا به حکومت آن منصوب شدند. بحرین در منابع اسلامی به عنوان سرزمینی تاریخی و دارای اهمیت اقتصادی و دینی یاد شده است.
 
== لغت‌شناسی ==
[[یاقوت حموی]] تصریح می‌کند که واژه بحرین تنها به همین صورت تلفظ می‌شود و صورت «بُحران» جز نزد [[جارالله زمخشری|زمخشری]] دیده نشده است. او همچنین بحرین را در اقلیم دوم و به روایتی در اقلیم سوم جای داده است. طول جغرافیایی آن ۷۴ درجه و ۲۰ دقیقه و عرض جغرافیایی آن ۲۴ درجه و ۴۵ دقیقه ذکر شده است. در وجه تسمیه نیز گفته شده در نزدیکی احساء دریاچه‌ای وجود داشته که در کنار دریای بزرگ قرار داشته است و به سبب وجود دو دریا، آنجا را «بحرین» نامیده‌اند.<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=بحرین}}</ref>
 
== جغرافیا و سیاست ==
بحرین با نام رسمی پادشاهی بحرین، کشوری در [[خاورمیانه]] واقع در جنوب غربی [[آسیا]] است. مساحت این کشور ۲۷۸ مایل مربع (۷۲۰ کیلومتر مربع) و جمعیت آن به صورت تخمینی بر اساس آمارهای ۲۰۰۵ میلادی ۷۱۵۰۰۰ نفر است. پایتخت این کشور [[منامه]] است و زبان رسمی آن [[زبان عربی|عربی]] است. دین رسمی این کشور، [[اسلام]] است و واحد پول آنان دینار بحرین است. این کشور از حدود ۳۰ جزیره کوچک دیگر تشکیل شده است که همگی در [[خلیج فارس]] قرار گرفته‌اند. اکثر مردم بحرین، [[عرب]] هستند. پس از خروج [[بریتانیا]] از خلیج فارس در سال ۱۹۶۸ م، بحرین استقلال خود را در سال ۱۹۷۱ اعلام کرد. این مرکز در [[جنگ اول خلیج فارس]] (۱۹۹۰–۱۹۹۱) برای متحدین خدمت کرد. بازنگری قانون اساسی که در سال ۲۰۰۲ به تصویب رسید، بحرین را به یک سلطنت مشروطه تبدیل کرد و زنان را از حق [[رای]] برخوردار کرد. انتخابات پارلمانی (اولین انتخابات از سال ۱۹۷۵) در اکتبر ۲۰۰۲ برگزار شد.<ref>{{پک|1=Group of writers|2=2006|ک=Concise Encyclopædia Britannica|ف=Bahrain|زبان=en}}</ref>
 
== تاریخچه ==
بحرین سرزمینی در ساحل غربی [[خلیج فارس]] است که پیش از [[اسلام]] محل سکونت گروه‌هایی از ایرانیان و شمار اندکی از عرب‌ها بوده و بخشی از قلمرو [[ایران]] به شمار می‌آمد. در آن دوره، حاکمی ایرانی با لقب «سبخت» در شهر هَجَر اقامت داشت. واژه سبخت به معنای «رهایی‌بخش سه چیز» دانسته شده که اشاره به [[پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک]] دارد. مجمع‌الجزایر بحرین در گذشته از جزایری با نام‌های جداگانه اوال، هج، دارین و ستره تشکیل می‌شد. ابن مجاور بحرین را جزیره‌ای در دریای فارس دانسته که در موقعیت آن، شباهتی با دریای قلزم در [[دریای حبشه]] وجود داشته است. به گزارش وصاف‌الحضره، [[ابوبکر بن سعد زنگی|ابوبکر سعد زنگی]] جزیره اوال را که بحرین خوانده می‌شد، به قلمرو خود افزود. به گفته یاقوت، این منطقه در آغاز اسلام تحت حاکمیت فارس قرار داشت و گروه‌هایی از قبایل عبد قیس، بکر بن وائل و تمیم در آن سکونت داشتند.<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=بحرین}}</ref>
 
=== بحرین اسلامی ===
در سال هشتم هجری، [[محمد|پیامبر اسلام]]، [[علاء بن عبدالله حضرمی]] را برای دعوت مردم بحرین به اسلام یا پرداخت جزیه به آنجا فرستاد. نامه‌هایی نیز به [[منذر بن ساوی]]، حاکم منطقه، و سبخت، مرزبان هجر، ارسال شد. پس از دریافت نامه‌ها، آنان به همراه عرب‌های ساکن منطقه [[اسلام]] آوردند و برخی از غیرعرب‌ها نیز [[مسلمان]] شدند. پیروان آیین‌های دیگر مانند [[مجوس]]، [[یهودیان]] و [[مسیحیان]] [[جزیه]] پرداختند. قراردادی میان آنان و علاء حضرمی امضا شد که بر اساس آن متعهد می‌شدند کارهای اجرایی را انجام دهند و در محصولات سهیم شوند. جزیه [[اهل کتاب]] یک [[دینار]] از هر فرد [[بالغ]] تعیین شد و در نهایت، علاء مبلغی حدود هشتاد هزار درهم یا دینار به محمد ارسال کرد که گفته شده بیش از آن، پیش و پس از آن برای پیامبر نرسید. بخشی از این اموال به عباس، عموی پیامبر، داده شد.<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=بحرین}}</ref>
 
درباره ادامه فرمانروایی بحرین اختلاف نقل وجود دارد. بنا به روایتی، پیامبر اسلام، علاء را عزل و [[ابان بن سعید]] را جانشین او کرد، و بر اساس نقلی دیگر، علاء بخشی از منطقه مانند قطیف را در اختیار داشت و ابان بر منطقه‌ای دیگر حکومت می‌کرد. گفته شده علاء تا پایان عمر خود در سال ۲۰ هجری در این منصب باقی ماند. پس از او [[عمر بن خطاب]] [[ابوهریره|ابوهریره دوسی]] را به ولایت گماشت. در برخی روایات آمده است که علاء در سفر به بحرین درگذشت و هنگام دفن، پیکر او در قبر یافت نشد.<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=بحرین}}</ref>
 
در دوره [[خلافت عمر بن خطاب|خلافت عمر]]، [[قدامه بن مظعون]] مأمور گردآوری مالیات بحرین شد و ابوهریره مسئولیت امامت جماعت و آموزش جوانان را بر عهده گرفت. پس از آن، قدامه به دلیل نوشیدن شراب عزل شد و مسئولیت‌ها بار دیگر به ابوهریره سپرده شد، اما او نیز پس از مدتی از کار برکنار و بخشی از اموالش مصادره شد. در ادامه [[عثمان بن ابی‌العاص]] به حکومت بحرین و [[عمان]] منصوب شد و تا پایان خلافت عمر در این سمت باقی ماند.<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=بحرین}}</ref>
 
== در منابع اسلامی ==
از قول حکم بن علباء اسدی روایت شده که در دیدار با [[محمد باقر]]، گزارش داد که در دوران ولایت بر بحرین ثروتی گرد آورده و اکنون [[خمس]] آن را آورده است. پاسخ داده شد که همه آن اموال به خاندان پیامبر تعلق دارد، اما هزینه‌هایی که کرده و ازدواج‌هایی که با آن اموال انجام داده مشروع است. در برخی منابع روایی نیز بحرین به عنوان سرزمینی مبارک توصیف شده است.<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=بحرین}}</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
خط ۶: خط ۲۵:


=== منابع ===
=== منابع ===
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=بحرین|دانشنامه=[[دایره‌المعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایره‌المعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}}
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=Group of writers|مقاله=Bahrain|دانشنامه=[[دانشنامه بریتانیکا|Concise Encyclopædia Britannica]]|سال=2006|ناشر=Encyclopædia Britannica|مکان=USA|شابک=978-1-59339-492-9|زبان=en}}
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=Group of writers|مقاله=Bahrain|دانشنامه=[[دانشنامه بریتانیکا|Concise Encyclopædia Britannica]]|سال=2006|ناشر=Encyclopædia Britannica|مکان=USA|شابک=978-1-59339-492-9|زبان=en}}


نسخهٔ کنونی تا ‏۲ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۵۳

بحرین با نام رسمی پادشاهی بحرین، کشوری در خاورمیانه واقع در جنوب غربی آسیا است. بحرین در گذشته بخشی از قلمرو ایران و محل سکونت ایرانیان و قبایل عرب بود. در دوره اسلامی، با دعوت علاء حضرمی در سال هشتم هجری، مردم آن اسلام آوردند و دیگران به پرداخت جزیه تن دادند. اداره منطقه میان کارگزاران مختلف تغییر یافت و در دوره‌های بعدی، والیان گوناگونی از سوی خلفا به حکومت آن منصوب شدند. بحرین در منابع اسلامی به عنوان سرزمینی تاریخی و دارای اهمیت اقتصادی و دینی یاد شده است.

لغت‌شناسی

یاقوت حموی تصریح می‌کند که واژه بحرین تنها به همین صورت تلفظ می‌شود و صورت «بُحران» جز نزد زمخشری دیده نشده است. او همچنین بحرین را در اقلیم دوم و به روایتی در اقلیم سوم جای داده است. طول جغرافیایی آن ۷۴ درجه و ۲۰ دقیقه و عرض جغرافیایی آن ۲۴ درجه و ۴۵ دقیقه ذکر شده است. در وجه تسمیه نیز گفته شده در نزدیکی احساء دریاچه‌ای وجود داشته که در کنار دریای بزرگ قرار داشته است و به سبب وجود دو دریا، آنجا را «بحرین» نامیده‌اند.[۱]

جغرافیا و سیاست

بحرین با نام رسمی پادشاهی بحرین، کشوری در خاورمیانه واقع در جنوب غربی آسیا است. مساحت این کشور ۲۷۸ مایل مربع (۷۲۰ کیلومتر مربع) و جمعیت آن به صورت تخمینی بر اساس آمارهای ۲۰۰۵ میلادی ۷۱۵۰۰۰ نفر است. پایتخت این کشور منامه است و زبان رسمی آن عربی است. دین رسمی این کشور، اسلام است و واحد پول آنان دینار بحرین است. این کشور از حدود ۳۰ جزیره کوچک دیگر تشکیل شده است که همگی در خلیج فارس قرار گرفته‌اند. اکثر مردم بحرین، عرب هستند. پس از خروج بریتانیا از خلیج فارس در سال ۱۹۶۸ م، بحرین استقلال خود را در سال ۱۹۷۱ اعلام کرد. این مرکز در جنگ اول خلیج فارس (۱۹۹۰–۱۹۹۱) برای متحدین خدمت کرد. بازنگری قانون اساسی که در سال ۲۰۰۲ به تصویب رسید، بحرین را به یک سلطنت مشروطه تبدیل کرد و زنان را از حق رای برخوردار کرد. انتخابات پارلمانی (اولین انتخابات از سال ۱۹۷۵) در اکتبر ۲۰۰۲ برگزار شد.[۲]

تاریخچه

بحرین سرزمینی در ساحل غربی خلیج فارس است که پیش از اسلام محل سکونت گروه‌هایی از ایرانیان و شمار اندکی از عرب‌ها بوده و بخشی از قلمرو ایران به شمار می‌آمد. در آن دوره، حاکمی ایرانی با لقب «سبخت» در شهر هَجَر اقامت داشت. واژه سبخت به معنای «رهایی‌بخش سه چیز» دانسته شده که اشاره به پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک دارد. مجمع‌الجزایر بحرین در گذشته از جزایری با نام‌های جداگانه اوال، هج، دارین و ستره تشکیل می‌شد. ابن مجاور بحرین را جزیره‌ای در دریای فارس دانسته که در موقعیت آن، شباهتی با دریای قلزم در دریای حبشه وجود داشته است. به گزارش وصاف‌الحضره، ابوبکر سعد زنگی جزیره اوال را که بحرین خوانده می‌شد، به قلمرو خود افزود. به گفته یاقوت، این منطقه در آغاز اسلام تحت حاکمیت فارس قرار داشت و گروه‌هایی از قبایل عبد قیس، بکر بن وائل و تمیم در آن سکونت داشتند.[۳]

بحرین اسلامی

در سال هشتم هجری، پیامبر اسلام، علاء بن عبدالله حضرمی را برای دعوت مردم بحرین به اسلام یا پرداخت جزیه به آنجا فرستاد. نامه‌هایی نیز به منذر بن ساوی، حاکم منطقه، و سبخت، مرزبان هجر، ارسال شد. پس از دریافت نامه‌ها، آنان به همراه عرب‌های ساکن منطقه اسلام آوردند و برخی از غیرعرب‌ها نیز مسلمان شدند. پیروان آیین‌های دیگر مانند مجوس، یهودیان و مسیحیان جزیه پرداختند. قراردادی میان آنان و علاء حضرمی امضا شد که بر اساس آن متعهد می‌شدند کارهای اجرایی را انجام دهند و در محصولات سهیم شوند. جزیه اهل کتاب یک دینار از هر فرد بالغ تعیین شد و در نهایت، علاء مبلغی حدود هشتاد هزار درهم یا دینار به محمد ارسال کرد که گفته شده بیش از آن، پیش و پس از آن برای پیامبر نرسید. بخشی از این اموال به عباس، عموی پیامبر، داده شد.[۴]

درباره ادامه فرمانروایی بحرین اختلاف نقل وجود دارد. بنا به روایتی، پیامبر اسلام، علاء را عزل و ابان بن سعید را جانشین او کرد، و بر اساس نقلی دیگر، علاء بخشی از منطقه مانند قطیف را در اختیار داشت و ابان بر منطقه‌ای دیگر حکومت می‌کرد. گفته شده علاء تا پایان عمر خود در سال ۲۰ هجری در این منصب باقی ماند. پس از او عمر بن خطاب ابوهریره دوسی را به ولایت گماشت. در برخی روایات آمده است که علاء در سفر به بحرین درگذشت و هنگام دفن، پیکر او در قبر یافت نشد.[۵]

در دوره خلافت عمر، قدامه بن مظعون مأمور گردآوری مالیات بحرین شد و ابوهریره مسئولیت امامت جماعت و آموزش جوانان را بر عهده گرفت. پس از آن، قدامه به دلیل نوشیدن شراب عزل شد و مسئولیت‌ها بار دیگر به ابوهریره سپرده شد، اما او نیز پس از مدتی از کار برکنار و بخشی از اموالش مصادره شد. در ادامه عثمان بن ابی‌العاص به حکومت بحرین و عمان منصوب شد و تا پایان خلافت عمر در این سمت باقی ماند.[۶]

در منابع اسلامی

از قول حکم بن علباء اسدی روایت شده که در دیدار با محمد باقر، گزارش داد که در دوران ولایت بر بحرین ثروتی گرد آورده و اکنون خمس آن را آورده است. پاسخ داده شد که همه آن اموال به خاندان پیامبر تعلق دارد، اما هزینه‌هایی که کرده و ازدواج‌هایی که با آن اموال انجام داده مشروع است. در برخی منابع روایی نیز بحرین به عنوان سرزمینی مبارک توصیف شده است.[۷]

پانویس

ارجاعات

  1. ↑ اختری، «بحرین»، دایره‌المعارف جامع اسلامی.
  2. ↑ Group of writers, “Bahrain”, Concise Encyclopædia Britannica.
  3. ↑ اختری، «بحرین»، دایره‌المعارف جامع اسلامی.
  4. ↑ اختری، «بحرین»، دایره‌المعارف جامع اسلامی.
  5. ↑ اختری، «بحرین»، دایره‌المعارف جامع اسلامی.
  6. ↑ اختری، «بحرین»، دایره‌المعارف جامع اسلامی.
  7. ↑ اختری، «بحرین»، دایره‌المعارف جامع اسلامی.

منابع

  • اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «بحرین». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
  • Group of writers (2006). "Bahrain". Concise Encyclopædia Britannica (به انگلیسی). USA: Encyclopædia Britannica.
برگرفته از «https://www.islamical.org/w/index.php?title=بحرین&oldid=148386»