براء بن مالک: تفاوت میان نسخهها
(ابرابزار) |
|||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''بَراء بن مالک'''، برادر [[انس بن مالک|انس بن مالک،]] از اصحاب پیامبر اسلام بود که در غزوات مختلف حضور داشت و به آرزوی شهادت مشهور بود. او در جنگ یمامه رشادت نشان داد و سرانجام در نبرد تستر کشته شد. آرامگاهش در شوشتر قرار دارد و او به | '''بَراء بن مالک'''، برادر [[انس بن مالک|انس بن مالک،]] از اصحاب [[محمد|پیامبر اسلام]] بود که در [[غزوه|غزوات]] مختلف حضور داشت و به آرزوی [[شهادت]] مشهور بود. او در [[جنگ یمامه]] رشادت نشان داد و سرانجام در [[نبرد تستر]] کشته شد. آرامگاهش در شوشتر قرار دارد و او به «'''شهید شوشتر'''» معروف است. | ||
== زندگی == | == زندگی == | ||
بَراء بن مالک انصاری خزرجی، برادر انس بن مالک، از اصحاب پیامبر اسلام و از یاران صفّه بود. او در جنگهای | بَراء بن مالک انصاری خزرجی، برادر انس بن مالک، از اصحاب پیامبر اسلام و از یاران [[اصحاب صفه|صفّه]] بود. او در جنگهای [[غزوه احد|احد]]، [[غزوه خندق|خندق]] و دیگر غزوات شرکت داشت و به دلاوری و شجاعت شهره بود. بر اساس نقل [[کشی|کشّی]] از [[فضل بن شاذان نیشابوری|فضل بن شاذان]]، او از اصحاب پیامبر بهشمار میرفت که [[خلافت علی بن ابیطالب]] را پذیرفت. براء علاقه بسیاری به [[جهاد]] داشت و همواره آرزوی شهادت میکرد. گزارش شده است که [[عمر بن خطاب]] نوشته بود براء را فرمانده هیچ لشکری نکنند، زیرا بیباکی او سپاهیان را به خطر میانداخت. وی در گفتگویی با برادرش انس اظهار داشت که تاکنون بیش از نود نفر از مشرکان را کشته و امیدوار است بر بستر جان ندهد.<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=براء بن مالک}}</ref> | ||
در جنگ یمامه، هنگام نبرد با [[مسیلمه کذاب|مسیلمه کذاب،]] براء با شجاعت دروازه باغی را که سپاهیان دشمن در آن پناه گرفته بودند گشود و مسلمانان را به پیروزی رساند، هرچند بیش از هشتاد زخم بر پیکرش وارد شد. او در جنگ تستر نیز حضور داشت و در آنجا به درخواست مسلمانان دعا کرد که بر دشمن پیروز شوند. او در همان نبرد کشته شد و در شوشتر به خاک سپرده شد. به همین سبب او را «شهید شوشتر» خواندهاند و آرامگاهش تا دورههای بعد زیارتگاه مردم بوده است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=براء بن مالک}}</ref> | |||
در جنگ یمامه، هنگام نبرد با مسیلمه کذاب، براء با شجاعت دروازه باغی را که سپاهیان دشمن در آن پناه گرفته بودند گشود و مسلمانان را به پیروزی رساند، هرچند بیش از هشتاد زخم بر پیکرش وارد شد. او در جنگ تستر نیز حضور داشت و در آنجا به درخواست مسلمانان دعا کرد که بر دشمن پیروز شوند. او در همان نبرد کشته شد و در شوشتر به خاک سپرده شد. به همین سبب او را «شهید شوشتر» خواندهاند و آرامگاهش تا دورههای بعد زیارتگاه مردم بوده است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=براء بن مالک}}</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۲۰: | خط ۱۸: | ||
[[رده:درگذشتگان ۶۲۰ (میلادی)]] | [[رده:درگذشتگان ۶۲۰ (میلادی)]] | ||
[[رده:درگذشتگان ۶۴۰ (میلادی)]] | [[رده:درگذشتگان ۶۴۰ (میلادی)]] | ||
[[رده:صحابه | [[رده:صحابه راوی حدیث]] | ||
[[رده:صحابه کشتهشده]] | [[رده:صحابه کشتهشده]] | ||
[[رده:صحابه مرد]] | [[رده:صحابه مرد]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۳:۳۹
بَراء بن مالک، برادر انس بن مالک، از اصحاب پیامبر اسلام بود که در غزوات مختلف حضور داشت و به آرزوی شهادت مشهور بود. او در جنگ یمامه رشادت نشان داد و سرانجام در نبرد تستر کشته شد. آرامگاهش در شوشتر قرار دارد و او به «شهید شوشتر» معروف است.
زندگی
بَراء بن مالک انصاری خزرجی، برادر انس بن مالک، از اصحاب پیامبر اسلام و از یاران صفّه بود. او در جنگهای احد، خندق و دیگر غزوات شرکت داشت و به دلاوری و شجاعت شهره بود. بر اساس نقل کشّی از فضل بن شاذان، او از اصحاب پیامبر بهشمار میرفت که خلافت علی بن ابیطالب را پذیرفت. براء علاقه بسیاری به جهاد داشت و همواره آرزوی شهادت میکرد. گزارش شده است که عمر بن خطاب نوشته بود براء را فرمانده هیچ لشکری نکنند، زیرا بیباکی او سپاهیان را به خطر میانداخت. وی در گفتگویی با برادرش انس اظهار داشت که تاکنون بیش از نود نفر از مشرکان را کشته و امیدوار است بر بستر جان ندهد.[۱]
در جنگ یمامه، هنگام نبرد با مسیلمه کذاب، براء با شجاعت دروازه باغی را که سپاهیان دشمن در آن پناه گرفته بودند گشود و مسلمانان را به پیروزی رساند، هرچند بیش از هشتاد زخم بر پیکرش وارد شد. او در جنگ تستر نیز حضور داشت و در آنجا به درخواست مسلمانان دعا کرد که بر دشمن پیروز شوند. او در همان نبرد کشته شد و در شوشتر به خاک سپرده شد. به همین سبب او را «شهید شوشتر» خواندهاند و آرامگاهش تا دورههای بعد زیارتگاه مردم بوده است.[۲]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ر». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.