معنویت: تفاوت میان نسخهها
جز (Shahroudi صفحهٔ کاربر:رازستاره/صفحه تمرین را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به معنویت منتقل کرد) |
(+رده:اصطلاحات عرفانی، +رده:معنویت (هاتکت)، ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''معنویت''' به معنای میزان ارتباط غیرمادی در زندگی آدمی است. | |||
== جلب معنویت در منابع اسلامی == | |||
بر اساس تعالیم اسلامی، راههای متعددی برای تقرب انسان به خداوند وجود دارد. در این زمینه، توصیههایی از سوی برخی مراجع دینی بیان شده است. از جمله، بر اهمیت اقامه صحیح [[نماز|نمازهای واجب]] تأکید شده و گفته شده است که چنین امری زمینهساز گرایش طبیعی فرد به نمازهای [[مستحب]] خواهد بود. همچنین، پرهیز از رفتارهایی مانند [[دروغ]]، [[غیبت]]، [[تهمت]]، [[افساد]]، تصرف در اموال دیگران و [[خیانت در امانت]]، موجب آمادهسازی دل انسان برای پذیرش معرفت الهی دانسته شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=راه روشن مدیران|تاریخ=1398|سال=1398|نام=سید علی|نام خانوادگی=خامنه ای|ناشر=انقلاب اسلامی|صفحه=188}}</ref> از دیگر توصیهها، سبکسازی بارهای سنگین معنوی و اخلاقی عنوان شده است. این دیدگاه بر ضرورت دوری از سنگینیهای روحی و اخلاقی در مسیر تعالی معنوی تأکید دارد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=دوهفنه نامه پگاه حوزه|تاریخ=1379|سال=1379|ناشر=تبلیغات اسلامی|صفحه=279}}</ref> | بر اساس تعالیم اسلامی، راههای متعددی برای تقرب انسان به خداوند وجود دارد. در این زمینه، توصیههایی از سوی برخی مراجع دینی بیان شده است. از جمله، بر اهمیت اقامه صحیح [[نماز|نمازهای واجب]] تأکید شده و گفته شده است که چنین امری زمینهساز گرایش طبیعی فرد به نمازهای [[مستحب]] خواهد بود. همچنین، پرهیز از رفتارهایی مانند [[دروغ]]، [[غیبت]]، [[تهمت]]، [[افساد]]، تصرف در اموال دیگران و [[خیانت در امانت]]، موجب آمادهسازی دل انسان برای پذیرش معرفت الهی دانسته شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=راه روشن مدیران|تاریخ=1398|سال=1398|نام=سید علی|نام خانوادگی=خامنه ای|ناشر=انقلاب اسلامی|صفحه=188}}</ref> از دیگر توصیهها، سبکسازی بارهای سنگین معنوی و اخلاقی عنوان شده است. این دیدگاه بر ضرورت دوری از سنگینیهای روحی و اخلاقی در مسیر تعالی معنوی تأکید دارد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=دوهفنه نامه پگاه حوزه|تاریخ=1379|سال=1379|ناشر=تبلیغات اسلامی|صفحه=279}}</ref> | ||
علاوه بر [[عبادات]] مستحب، کار و تلاش نیز از عوامل مهم در رشد معنوی دانسته شده است. کار به عنوان حرکتی آگاهانه و هدفمند تعریف میشود که افزون بر تأثیر مثبت بر جامعه، به شکوفایی استعدادها و ظرفیتهای فردی انسان کمک میکند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ترجمه تفسیر المیزان|تاریخ=1374|ناشر=انتشارات اسلامی|صفحه=47|مکان=قم|نام خانوادگی۱=طباطبایی|نام۱=سید محمد حسین}}</ref> | علاوه بر [[عبادات]] مستحب، کار و تلاش نیز از عوامل مهم در رشد معنوی دانسته شده است. کار به عنوان حرکتی آگاهانه و هدفمند تعریف میشود که افزون بر تأثیر مثبت بر جامعه، به شکوفایی استعدادها و ظرفیتهای فردی انسان کمک میکند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ترجمه تفسیر المیزان|تاریخ=1374|ناشر=انتشارات اسلامی|صفحه=47|مکان=قم|نام خانوادگی۱=طباطبایی|نام۱=سید محمد حسین}}</ref> | ||
در منابع اسلامی، تأکید ویژهای نیز بر [[رزق]] و روزی [[حلالیت|حلال]] وجود دارد. قرآن در [[آیه ۵۱ سوره مؤمنون]] میفرماید: «یا أَیُّهَا الرُّسُلُ | در منابع اسلامی، تأکید ویژهای نیز بر [[رزق]] و روزی [[حلالیت|حلال]] وجود دارد. قرآن در [[آیه ۵۱ سوره مؤمنون]] میفرماید: «یا أَیُّهَا الرُّسُلُ کُلُوا مِنَ الطَّیِّباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً». [[علامه طباطبایی]]، از مفسران شیعه، این آیه را خطاب به عموم پیامبران دانسته و مقصود از «طیبات» را بهرهمندی از روزی پاکیزه ـ چه در قالب خوراک و چه در سایر بهرهبرداریها ـ تفسیر کرده است. از دیدگاه او، روزی حلال تأثیر مثبت بر جسم و روح انسان داشته و موجب آرامش، برکت و سلامت نسل خواهد شد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ترجمه تفسیر المیزان|تاریخ=1374|سال=1374|نام=سید محمد حسین|نام خانوادگی=طباطبایی|ناشر=انقلاب اسلامی|صفحه=47|مکان=قم}}</ref> | ||
مفهوم اخلاص نیز جایگاه ویژهای در این زمینه دارد. گفته شده است که هرچه اندیشه و فهم انسان نسبت به کار عمیقتر باشد، اخلاص بیشتری در عمل خواهد یافت. به نقل از شاگردان علامه طباطبایی، او اخلاص را «رنگی شگرف» توصیف کرده است که میتواند به کوچکترین امور ارزش مضاعف ببخشد و در مقابل، نبود آن هر عملی را بیارزش میسازد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=سبک زندگی توحیدی|تاریخ=1401|سال=1401|نام=امین|نام خانوادگی=شمشیری|ناشر=اسماعیلیان|صفحه=196|مکان=قم}}</ref> | مفهوم اخلاص نیز جایگاه ویژهای در این زمینه دارد. گفته شده است که هرچه اندیشه و فهم انسان نسبت به کار عمیقتر باشد، اخلاص بیشتری در عمل خواهد یافت. به نقل از شاگردان علامه طباطبایی، او اخلاص را «رنگی شگرف» توصیف کرده است که میتواند به کوچکترین امور ارزش مضاعف ببخشد و در مقابل، نبود آن هر عملی را بیارزش میسازد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=سبک زندگی توحیدی|تاریخ=1401|سال=1401|نام=امین|نام خانوادگی=شمشیری|ناشر=اسماعیلیان|صفحه=196|مکان=قم}}</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
[[رده:معنویت| ]] | |||
[[رده:اصطلاحات عرفانی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۰۵
معنویت به معنای میزان ارتباط غیرمادی در زندگی آدمی است.
جلب معنویت در منابع اسلامی
بر اساس تعالیم اسلامی، راههای متعددی برای تقرب انسان به خداوند وجود دارد. در این زمینه، توصیههایی از سوی برخی مراجع دینی بیان شده است. از جمله، بر اهمیت اقامه صحیح نمازهای واجب تأکید شده و گفته شده است که چنین امری زمینهساز گرایش طبیعی فرد به نمازهای مستحب خواهد بود. همچنین، پرهیز از رفتارهایی مانند دروغ، غیبت، تهمت، افساد، تصرف در اموال دیگران و خیانت در امانت، موجب آمادهسازی دل انسان برای پذیرش معرفت الهی دانسته شده است.[۱] از دیگر توصیهها، سبکسازی بارهای سنگین معنوی و اخلاقی عنوان شده است. این دیدگاه بر ضرورت دوری از سنگینیهای روحی و اخلاقی در مسیر تعالی معنوی تأکید دارد.[۲]
علاوه بر عبادات مستحب، کار و تلاش نیز از عوامل مهم در رشد معنوی دانسته شده است. کار به عنوان حرکتی آگاهانه و هدفمند تعریف میشود که افزون بر تأثیر مثبت بر جامعه، به شکوفایی استعدادها و ظرفیتهای فردی انسان کمک میکند.[۳]
در منابع اسلامی، تأکید ویژهای نیز بر رزق و روزی حلال وجود دارد. قرآن در آیه ۵۱ سوره مؤمنون میفرماید: «یا أَیُّهَا الرُّسُلُ کُلُوا مِنَ الطَّیِّباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً». علامه طباطبایی، از مفسران شیعه، این آیه را خطاب به عموم پیامبران دانسته و مقصود از «طیبات» را بهرهمندی از روزی پاکیزه ـ چه در قالب خوراک و چه در سایر بهرهبرداریها ـ تفسیر کرده است. از دیدگاه او، روزی حلال تأثیر مثبت بر جسم و روح انسان داشته و موجب آرامش، برکت و سلامت نسل خواهد شد.[۴]
مفهوم اخلاص نیز جایگاه ویژهای در این زمینه دارد. گفته شده است که هرچه اندیشه و فهم انسان نسبت به کار عمیقتر باشد، اخلاص بیشتری در عمل خواهد یافت. به نقل از شاگردان علامه طباطبایی، او اخلاص را «رنگی شگرف» توصیف کرده است که میتواند به کوچکترین امور ارزش مضاعف ببخشد و در مقابل، نبود آن هر عملی را بیارزش میسازد.[۵]
منابع
- ↑ خامنه ای، سید علی (۱۳۹۸). راه روشن مدیران. انقلاب اسلامی. ص. ۱۸۸.
- ↑ دوهفنه نامه پگاه حوزه. تبلیغات اسلامی. ۱۳۷۹. ص. ۲۷۹.
- ↑ طباطبایی، سید محمد حسین (۱۳۷۴). ترجمه تفسیر المیزان. قم: انتشارات اسلامی. ص. ۴۷.
- ↑ طباطبایی، سید محمد حسین (۱۳۷۴). ترجمه تفسیر المیزان. قم: انقلاب اسلامی. ص. ۴۷.
- ↑ شمشیری، امین (۱۴۰۱). سبک زندگی توحیدی. قم: اسماعیلیان. ص. ۱۹۶.