توحید در خالقیت: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۳۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{توحید}}
[[پرونده:لا اله الا الله.png|بندانگشتی|شعار اسلام است (توحید در الوهیت)]]'''توحید در خالقیت''' از شاخه‌های [[توحید]] است که بیان می‌کند تنها [[خدا|خدای یگانه]]، [[آفریننده]] حقیقی جهان است و همه موجودات دیگر در [[آفرینش]] استقلالی ندارند.<ref>{{پانویس کوتاه‌شده|مصباح یزدی|1384|ک=آموزش عقائد|ج=1-2-3|ص=83}}</ref> [[علم کلام|کلام اسلامی]]، خدا به عنوان [[واجب الوجود]] معرفی می‌شود و همه عالم را [[ممکن الوجود]] ترسیم می‌کند. این مساله بدین معناست که پیدایش و بقای موجودات، وابسته به خدایی قادر است و هیچ موجودی ذاتاً آفریننده نیست.<ref>{{پانویس کوتاه‌شده|سعیدی مهر|1398|ک=آموزش کلام اسلامی|ج=1|ص=108-109}}</ref>
{{جعبه اطلاعات آیه
 
|نام سوره=رعد
== انواع توحید ==
|شماره آیه:۱۶
{| class="wikitable sortable"
!متن آیه
| colspan="2" |'''توحید افعالی'''
|قل الله خالق کل شی و هو الواحد القهار
|-
|-
!ترجمه آیه
|توحید در خالقیت
|بگو:خداوند آفریننده همه چیزهاست و اوست یکتای قهار
|فقط یک آفریننده وسازنده اصلی برای همه جهان وجود دارد.
|-
|-
|  
|[[توحید در ربوبیت]]
* {{الله}}[[بحث الگو:جعبه اطلاعات آیه|<abbr>ب</abbr>]]
|فقط یک مدبر و گرداننده برای حهان وجود دارد که همه امور رامدیریت می‌کند.
* <abbr>و</abbr>
|-
}}
|[[توحید در الوهیت]]
 
|فقط خداوند سزاوار پرستش و عبادت است.
 
|}
[[توحید]] در خالقیت از شاخه‌های توحید است که بیان می‌کند تنها خداآفریننده حقیقی جهان است و همه موجودات دیگر در آفرینش استقلالی ندارند<ref>{{پانویس کوتاه‌شده|محمدتقی مصباح یزدی|1384|ک=آموزش عقائد|ج=1-2-3|ص=83}}</ref>در کلام اسلامی خدا به عنوان [[واجب الوجود]] معرفی می‌شود و همه عالم [[ممکن الوجود]] است. بدین معنا که پیدایش و بقای موجودات وابسته به خداوند است. وهیچ موجودی ذاتاً آفریننده نیست. <ref>{{پانویس کوتاه‌شده|محمدسعیدی مهر|1398|ک=آموزش کلام اسلامی|ج=1|ص=108-109}}</ref>
 
== مبانی قرآن ==
== مبانی قرآن ==
از مهم‌ترین آیات مربوط به توحید در خالقیت آیه ۱۶ [[سوره رعد]] است:
از مهم‌ترین آیات مربوط به توحید در خالقیت آیه ۱۶ [[سوره رعد]] است: (قُلِ اللَّهُ خَالِقُ کُلِّ شَیْءٍ وَهُوَ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ) (بگو خدا آفریننده همه چیز است و اویگانه پیروزگراست.)<ref>{{پانویس کوتاه‌شده|سعیدی مهر|1398|ک=آموزش کلام اسلامی|ج=1|ص=111}}</ref> این آیه بر خالقیت مطلق خداوند و نفی هرگونه استقلال آفرینش از غیر او دلالت دارد
 
(قل الله خالق کل شی و هوالواحد القهار)
:(بگو خدا آفریننده همه چیز است و اویگانه پیروزگراست.)
این آیه بر خالقیت مطلق خداوند و نفی هرگونه استقلال آفرینش از غیر او دلالت دارد.<ref>{{پانویس کوتاه‌شده|محمدسعیدی مهر|1398|ک=آموزش کلام اسلامی|ج=1|ص=111}}</ref>


== پانویس ==


=== ارجاعات ===
[[رده:صفات خدا در اسلام]]
[[رده:صفات خدا در اسلام]]
[[رده:علم کلام]]
[[رده:اصطلاحات کلامی]]
[[رده:هستی‌شناسی]]
[[رده:هستی‌شناسی]]
<references />


{{پانویس}}
=== '''منابع''' ===
* {{یادکرد کتاب|عنوان=آموزش عقائد|سال=1384|نام=محمد تقی|نام خانوادگی=مصباح یزدی|ناشر=انتشارات امیرکبیر|جلد=1-2-3|صفحه=83}}
* {{یادکرد کتاب|عنوان=آموزش کلام اسلامی|سال=1398|نام=محمد|نام خانوادگی=سعیدی مهر|ناشر=کتاب طه|جلد=1|صفحه‌ها=108-109-111}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۴۸

شعار اسلام است (توحید در الوهیت)

توحید در خالقیت از شاخه‌های توحید است که بیان می‌کند تنها خدای یگانه، آفریننده حقیقی جهان است و همه موجودات دیگر در آفرینش استقلالی ندارند.[۱] کلام اسلامی، خدا به عنوان واجب الوجود معرفی می‌شود و همه عالم را ممکن الوجود ترسیم می‌کند. این مساله بدین معناست که پیدایش و بقای موجودات، وابسته به خدایی قادر است و هیچ موجودی ذاتاً آفریننده نیست.[۲]

انواع توحید

توحید افعالی
توحید در خالقیت فقط یک آفریننده وسازنده اصلی برای همه جهان وجود دارد.
توحید در ربوبیت فقط یک مدبر و گرداننده برای حهان وجود دارد که همه امور رامدیریت می‌کند.
توحید در الوهیت فقط خداوند سزاوار پرستش و عبادت است.

مبانی قرآن

از مهم‌ترین آیات مربوط به توحید در خالقیت آیه ۱۶ سوره رعد است: (قُلِ اللَّهُ خَالِقُ کُلِّ شَیْءٍ وَهُوَ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ) (بگو خدا آفریننده همه چیز است و اویگانه پیروزگراست.)[۳] این آیه بر خالقیت مطلق خداوند و نفی هرگونه استقلال آفرینش از غیر او دلالت دارد

پانویس

ارجاعات

منابع

  • مصباح یزدی، محمد تقی (۱۳۸۴). آموزش عقائد. ج. ۱-۲-۳. انتشارات امیرکبیر. ص. ۸۳.
  • سعیدی مهر، محمد (۱۳۹۸). آموزش کلام اسلامی. ج. ۱. کتاب طه. صص. ۱۰۸-۱۰۹–۱۱۱.