بدون جعبه اطلاعات
بدون تصویر

ابن‌رومی: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «ابن‌رومی، شاعر نامدار سده سوم هجری قمری، در بغداد زاده شد و در همان‌جا نیز درگذشت. او به‌سبب زبان تصویری و نوآورانه‌اش شهرت داشت و دیوانش توسط شماری از ادیبان گردآوری شد. با گرایشی شیعی، اشعاری در مدح خاندان پیامبر سروده است. گفته شده که وزی...» ایجاد کرد)
 
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
ابن‌رومی، شاعر نامدار سده سوم هجری قمری، در بغداد زاده شد و در همان‌جا نیز درگذشت. او به‌سبب زبان تصویری و نوآورانه‌اش شهرت داشت و دیوانش توسط شماری از ادیبان گردآوری شد. با گرایشی شیعی، اشعاری در مدح خاندان پیامبر سروده است. گفته شده که وزیر عباسی او را به دلیل هجو مسموم کرده است.
'''ابن‌رومی'''، شاعر نامدار سده سوم هجری قمری، در [[بغداد]] زاده شد و در همان‌جا نیز درگذشت. او به‌سبب زبان تصویری و نوآورانه‌اش شهرت داشت و دیوانش توسط شماری از ادیبان گردآوری شد. با گرایشی [[شیعه|شیعی]]، اشعاری در مدح خاندان [[محمد|پیامبر اسلام]] سروده است. گفته شده که وزیر عباسی او را به دلیل هجو مسموم کرده است.


== زندگی ==
== زندگی ==
ابن‌رومی،‌ابوالحسن علی بن عباس بن جریح، شاعر عرب‌زبان سده سوم هجری قمری، از موالی عبدالله بن علی بن جعفر عباسی بود. پدر او عرب و از خاندان عباسی، و مادرش ایرانی‌تبار بود. وی در بغداد زاده شد و تمام مراحل آموزشی و علمی خود را در همان‌جا گذراند. ابن‌رومی در سال ۲۸۳ هجری قمری، در ۶۲ سالگی، در بغداد درگذشت. گفته شده که قاسم بن عبیدالله، وزیر معتضد عباسی، او را به دلیل اشعار هجوآمیزش مسموم کرد.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=ابن‌رومی}}</ref>
ابن‌رومی، ابوالحسن علی بن عباس بن جریح، شاعر عرب‌زبان سده سوم هجری قمری، از موالی [[عبدالله بن علی بن جعفر عباسی]] بود. پدر او عرب و از [[خاندان عباسی]]، و مادرش ایرانی‌تبار بود. وی در بغداد زاده شد و تمام مراحل آموزشی و علمی خود را در همان‌جا گذراند. ابن‌رومی در سال ۲۸۳ هجری قمری، در ۶۲ سالگی، در بغداد درگذشت. گفته شده که قاسم بن عبیدالله، وزیر [[معتضد عباسی]]، او را به دلیل اشعار هجوآمیزش مسموم کرد.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابن‌رومی}}</ref>


بر اساس گزارش مرزبانی، ابن‌رومی معمولاً پس از مدح افراد، آنان را مورد هجو قرار می‌داد و از این‌رو کمتر توانست با بزرگان زمانه روابطی پایدار داشته باشد. وی شاعری چیره‌دست بود که در قالب‌های گوناگون شعری از جمله غزل، مدح، رثا، هجو و وصف مناظر مهارت داشت. در نوآوری زبانی و معنایی از چهره‌های برجسته دوران خود به‌شمار می‌رفت. شعر او را دارای واژگان فصیح عربی اما معانی‌ای غیر عربی دانسته‌اند. در استفاده از ترکیبات زبانی و تصویرسازی‌های شاعرانه، مهارتی داشت که شنونده را به تجسم شکل‌ها و رنگ‌ها وامی‌داشت.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=ابن‌رومی}}</ref>
== شعر ابن‌رومی ==
بر اساس گزارش مرزبانی، ابن‌رومی معمولاً پس از مدح افراد، آنان را مورد هجو قرار می‌داد و از این‌رو کمتر توانست با بزرگان زمانه روابطی پایدار داشته باشد. وی شاعری چیره‌دست بود که در قالب‌های گوناگون شعری از جمله غزل، مدح، رثا، هجو و وصف مناظر مهارت داشت. در نوآوری زبانی و معنایی از چهره‌های برجسته دوران خود به‌شمار می‌رفت. شعر او را دارای واژگان فصیح [[زبان عربی|عربی]] اما معانی‌ای غیر عربی دانسته‌اند. در استفاده از ترکیبات زبانی و تصویرسازی‌های شاعرانه، مهارتی داشت که شنونده را به تجسم شکل‌ها و رنگ‌ها وامی‌داشت.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابن‌رومی}}</ref>


دیوان اشعار ابن‌رومی پس از درگذشتش ابتدا به کوشش ابوبکر صولی و سپس ابوالطیب وراق گردآوری شد. همچنین ابن‌سینا نیز گزیده‌ای از اشعار او را جمع‌آوری و شرح کرده است. ابن‌رومی گرایش شیعی داشت و در ستایش خاندان پیامبر اشعاری سروده است. از جمله این ابیات:<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=ابن‌رومی}}</ref>
دیوان اشعار ابن‌رومی پس از درگذشتش ابتدا به کوشش [[ابوبکر صولی]] و سپس [[ابوالطیب وراق]] گردآوری شد. همچنین [[ابن‌سینا]] نیز گزیده‌ای از اشعار او را جمع‌آوری و شرح کرده است. ابن‌رومی گرایش شیعی داشت و در ستایش خاندان پیامبر اشعاری سروده است. از جمله این ابیات:<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابن‌رومی}}</ref>
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|ترابُ أبی ترابٍ كُحلُ عَینی|إذا ما اتّسَخَ الجَفنُ بِقَذاها}}
{{ب|ترابُ أبی ترابٍ کُحلُ عَینی|إذا ما اتّسَخَ الجَفنُ بِقَذاها}}
{{ب|تَلذّ لِی المَلامَةُ فی هَواهُ|و أستَحلِی إذاها}}
{{ب|تَلذّ لِی المَلامَةُ فی هَواهُ|و أستَحلِی إذاها}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
خط ۱۷: خط ۱۸:


=== منابع ===
=== منابع ===
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=ابن‌رومی|دانشنامه=[[دایره‌المعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایره‌المعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}}
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=ابن‌رومی|دانشنامه=[[دایرةالمعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایرةالمعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}}


{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}
[[رده:اهالی بغداد]]
[[رده:شاعران اهل بغداد]]
[[رده:شاعران مسلمان]]
[[رده:کشتگان در اثر مسمومیت]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۵۱

ابن‌رومی، شاعر نامدار سده سوم هجری قمری، در بغداد زاده شد و در همان‌جا نیز درگذشت. او به‌سبب زبان تصویری و نوآورانه‌اش شهرت داشت و دیوانش توسط شماری از ادیبان گردآوری شد. با گرایشی شیعی، اشعاری در مدح خاندان پیامبر اسلام سروده است. گفته شده که وزیر عباسی او را به دلیل هجو مسموم کرده است.

زندگی

ابن‌رومی، ابوالحسن علی بن عباس بن جریح، شاعر عرب‌زبان سده سوم هجری قمری، از موالی عبدالله بن علی بن جعفر عباسی بود. پدر او عرب و از خاندان عباسی، و مادرش ایرانی‌تبار بود. وی در بغداد زاده شد و تمام مراحل آموزشی و علمی خود را در همان‌جا گذراند. ابن‌رومی در سال ۲۸۳ هجری قمری، در ۶۲ سالگی، در بغداد درگذشت. گفته شده که قاسم بن عبیدالله، وزیر معتضد عباسی، او را به دلیل اشعار هجوآمیزش مسموم کرد.[۱]

شعر ابن‌رومی

بر اساس گزارش مرزبانی، ابن‌رومی معمولاً پس از مدح افراد، آنان را مورد هجو قرار می‌داد و از این‌رو کمتر توانست با بزرگان زمانه روابطی پایدار داشته باشد. وی شاعری چیره‌دست بود که در قالب‌های گوناگون شعری از جمله غزل، مدح، رثا، هجو و وصف مناظر مهارت داشت. در نوآوری زبانی و معنایی از چهره‌های برجسته دوران خود به‌شمار می‌رفت. شعر او را دارای واژگان فصیح عربی اما معانی‌ای غیر عربی دانسته‌اند. در استفاده از ترکیبات زبانی و تصویرسازی‌های شاعرانه، مهارتی داشت که شنونده را به تجسم شکل‌ها و رنگ‌ها وامی‌داشت.[۲]

دیوان اشعار ابن‌رومی پس از درگذشتش ابتدا به کوشش ابوبکر صولی و سپس ابوالطیب وراق گردآوری شد. همچنین ابن‌سینا نیز گزیده‌ای از اشعار او را جمع‌آوری و شرح کرده است. ابن‌رومی گرایش شیعی داشت و در ستایش خاندان پیامبر اشعاری سروده است. از جمله این ابیات:[۳]

ترابُ أبی ترابٍ کُحلُ عَینیإذا ما اتّسَخَ الجَفنُ بِقَذاها
تَلذّ لِی المَلامَةُ فی هَواهُو أستَحلِی إذاها

پانویس

ارجاعات

منابع

  • اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابن‌رومی». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.