بیع حصاة: تفاوت میان نسخهها
(ابرابزار) |
(+ رده:حقوق قراردادها (هاتکت)) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | {{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | ||
[[رده:اصطلاحات فقهی]] | |||
[[رده:جاهلیت]] | |||
[[رده:حقوق قراردادها]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۰۱:۳۲
بیع حصاة از شیوههای معاملاتی دوران جاهلیت بود که در آن با انداختن سنگریزه، نوع یا مقدار کالا و گاه زمان الزام معامله تعیین میشد. این روش به علت ابهام و نبود شفافیت در معامله، در اسلام ممنوع گردید.
معنای اصطلاحی
بیع حصاة نوعی شیوه خرید و فروش در دوران جاهلیت بود که در برخی بازارها، از جمله بازار دومهالجندل که در آغاز ماه ربیعالاول برگزار میشد، رواج داشت. در این نوع معامله، تعیین کالا یا بهای آن بر اساس انداختن سنگریزه صورت میگرفت.[۱]
روشهای اجرا
روشهای مختلفی برای این معامله ذکر شده است: گاه یکی از طرفین به دیگری میگفت این سنگریزهها را بیفکن، و هر کدام بر هر جامهای بیفتد، آن را به بهای معینی میفروشم. یا اینکه سنگریزهای در زمینی پرتاب میکردند و فاصله پرتاب تا محل سقوط آن، ملاک معامله قرار میگرفت. گاهی نیز فروشنده مشتی سنگریزه در دست میگرفت و میگفت در برابر هر سنگ، یک درم میخواهم. در روشی دیگر، یکی از طرفین سنگی در دست میگرفت و میگفت هرگاه این سنگ بیفتد، معامله لازم خواهد شد. همچنین گاهی پس از تعیین بهای کالا، یکی از طرفین میگفت هرگاه سنگی به سوی تو افکندم، بیع لازم میشود. حتی نقل شده است که گاه سنگریزهای در میان گله پرتاب میکردند و حیوانی که سنگ به آن میخورد، به بهای مشخص فروخته میشد.[۲]
در اسلام
اسلام این نوع معاملات را به دلیل وجود ابهام و غرر در موضوع یا بهای معامله منع کرد.[۳]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «بیع حصاة». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.