کاربر:Ammar1191/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخهها
(ابرابزار) |
(←منابع) |
||
| (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
تکلیف اول | |||
آسمان بار اَمانت نتوانست کشید قرعهٔ فال به نام منِ دیوانه زدند؛ ❤️🩹 | آسمان بار اَمانت نتوانست کشید قرعهٔ فال به نام منِ دیوانه زدند؛ ❤️🩹 | ||
تکلیف دوم | |||
مقاله | مقاله | ||
== | == زندگی و شخصیت علی بن ابی طالب == | ||
[[علی بن ابیطالب]] نخستین ایمانآورنده به [[اسلام]] پس از [[پیامبر اسلام|پیامبر اکرم]] و از برجستهترین شخصیتهای تاریخ اسلام است. او نهتنها در کنار پیامبر در تمام مراحل رسالت حضور داشت، بلکه با علم، عدالت و شجاعت خود در تثبیت پایههای جامعه اسلامی نقشی اساسی ایفا کرد.<ref>نهجالبلاغه، خطبه 192.</ref> | |||
[[علی بن ابیطالب]] | |||
== نقش علمی و اجتماعی == | == نقش علمی و اجتماعی == | ||
علی منبع علم و معرفت اسلامی بود. پیامبر اکرم دربارهٔ او فرمود: «من شهر علمم و علی دروازهٔ آن است».<ref>الترمذی، السنن، ج5، ص637.</ref> علی در دوران [[خلافت]] خود، عدالت را بهعنوان اصل بنیادین حکومت اسلامی اجرا کرد و با قاطعیت با تبعیض و فساد مبارزه نمود. نامهٔ او به [[مالک اشتر]] یکی از دقیقترین منشورهای سیاسی و اخلاقی اسلام بهشمار میرود.<ref>نهجالبلاغه، نامه 53.</ref> | |||
== | == جایگاه ماندگار در اسلام == | ||
نقش | نقش علی در گسترش [[اسلام]]، تثبیت [[عدالت]] و ترویج [[علم]]، ماندگار و الهامبخش همه مسلمانان است. او الگویی بیبدیل در ایمان، تقوا و حکومتداری عادلانه بود. مطالعهٔ سیره و سخنان او ، راهنمایی روشن برای مسلمانان در تمام دورانها بهشمار میرود.<ref>مطهری، مرتضی. سیری در نهجالبلاغه، ص 45.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
تکلیف سوم مقاله | |||
مقاله | |||
= مباهله = | |||
[[مباهله]] یکی از رویدادهای مهم تاریخ [[اسلام]] است که در سال دهم هجری میان پیامبر اسلام و مسیحیان [[نجران]] روی داد. مباهله بهمعنای «دعا کردن دو گروه علیه دروغگو» است؛ یعنی دو طرفِ مناظره از خدا میخواهند که دروغگو را رسوا کند. این واقعه نشاندهندهٔ حقانیت پیامبر و جایگاه ویژهٔ [[اهلبیت]] در [[قرآن]] است.<ref>طبری، محمد بن جریر. *تاریخ الامم و الملوک*. بیروت: دارالتراث، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص ۱۸۰.</ref> | |||
[[مباهله]] یکی از رویدادهای مهم تاریخ [[اسلام]] است که در سال دهم هجری میان پیامبر اسلام | |||
== پیشزمینه مباهله == | == پیشزمینه مباهله == | ||
در سال دهم هجری، هیئتی از مسیحیان نجران برای گفتوگو دربارهٔ توحید و [[عیسی بن مریم]] | در سال دهم هجری، هیئتی از مسیحیان نجران برای گفتوگو دربارهٔ توحید و [[عیسی بن مریم]] به مدینه آمدند. پیامبر با آنان دربارهٔ [[توحید]] و نبوت سخن گفت، اما آنان همچنان بر عقیدهٔ [[تثلیث]] پافشاری کردند. آیهٔ ۶۱ سورهٔ [[آلعمران]] در همین زمینه نازل شد: | ||
«فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَةَ اللَّهِ عَلَی الْکَاذِبِینَ».<ref>قرآن کریم، سوره آلعمران، آیه ۶۱.</ref> | «فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَةَ اللَّهِ عَلَی الْکَاذِبِینَ».<ref>قرآن کریم، سوره آلعمران، آیه ۶۱.</ref> | ||
پیامبر در اجرای این فرمان الهی، تنها [[علی]]، [[فاطمه زهرا]]، [[حسن بن علی]] و [[حسین بن علی]] | پیامبر در اجرای این فرمان الهی، تنها [[علی]]، [[فاطمه زهرا]]، [[حسن بن علی]] و [[حسین بن علی]]را با خود همراه کرد.<ref>سیوطی، جلالالدین. *الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور*. بیروت: دارالفکر، ج۲، ص ۳۹.</ref> | ||
== جریان مباهله == | == جریان مباهله == | ||
در روز مباهله، پیامبر اسلام | در روز مباهله، پیامبر اسلام به همراه خانوادهاش در برابر هیئت نجران حاضر شد. هنگامیکه اسقف نجران آنان را دید، گفت: «چهرههایی میبینم که اگر از خدا بخواهند کوه از جا کنده شود، چنین خواهد شد. مباهله نکنید که نابود میشوید». پس از آن، مسیحیان از مباهله خودداری کردند و پیمان صلح بستند.<ref>ابنهشام، عبدالملک. *السیره النبویه*. بیروت: دارالمعرفه، ج۲، ص ۳۸۶.</ref> این واقعه در [[تاریخ اسلام]] نشانهای روشن از مقام والای اهلبیت و تأیید الهی بر حقانیت دعوت پیامبر دانسته شده است.<ref>مطهری، مرتضی. *سیری در سیره نبوی*. تهران: صدرا، چاپ هشتم، ۱۳۸۵، ص ۲۲۳.</ref> | ||
== | == جایگاه مباهله در اندیشه اسلامی== | ||
حادثهٔ مباهله از نظر تاریخی و اعتقادی، جایگاه ویژهای در [[اسلام]] دارد. این رویداد نهتنها سندی بر صدق پیامبر اسلام | حادثهٔ مباهله از نظر تاریخی و اعتقادی، جایگاه ویژهای در [[اسلام]] دارد. این رویداد نهتنها سندی بر صدق پیامبر اسلام است، بلکه بیانگر مقام معنوی اهلبیت نیز هست. آیهٔ مباهله از دلایل قرآنی [[امامت]] علی بن ابیطالب دانسته شده است و در آثار مفسران شیعه و سنی جایگاه خاصی دارد.<ref>علامه طباطبایی، سید محمدحسین. *المیزان فی تفسیر القرآن*. قم: دفتر انتشارات اسلامی، ج۳، ص ۲۷۵.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۴:۱۸
تکلیف اول
آسمان بار اَمانت نتوانست کشید قرعهٔ فال به نام منِ دیوانه زدند؛ ❤️🩹
تکلیف دوم
مقاله
زندگی و شخصیت علی بن ابی طالب
علی بن ابیطالب نخستین ایمانآورنده به اسلام پس از پیامبر اکرم و از برجستهترین شخصیتهای تاریخ اسلام است. او نهتنها در کنار پیامبر در تمام مراحل رسالت حضور داشت، بلکه با علم، عدالت و شجاعت خود در تثبیت پایههای جامعه اسلامی نقشی اساسی ایفا کرد.[۱]
نقش علمی و اجتماعی
علی منبع علم و معرفت اسلامی بود. پیامبر اکرم دربارهٔ او فرمود: «من شهر علمم و علی دروازهٔ آن است».[۲] علی در دوران خلافت خود، عدالت را بهعنوان اصل بنیادین حکومت اسلامی اجرا کرد و با قاطعیت با تبعیض و فساد مبارزه نمود. نامهٔ او به مالک اشتر یکی از دقیقترین منشورهای سیاسی و اخلاقی اسلام بهشمار میرود.[۳]
جایگاه ماندگار در اسلام
نقش علی در گسترش اسلام، تثبیت عدالت و ترویج علم، ماندگار و الهامبخش همه مسلمانان است. او الگویی بیبدیل در ایمان، تقوا و حکومتداری عادلانه بود. مطالعهٔ سیره و سخنان او ، راهنمایی روشن برای مسلمانان در تمام دورانها بهشمار میرود.[۴]
منابع
تکلیف سوم مقاله
مباهله
مباهله یکی از رویدادهای مهم تاریخ اسلام است که در سال دهم هجری میان پیامبر اسلام و مسیحیان نجران روی داد. مباهله بهمعنای «دعا کردن دو گروه علیه دروغگو» است؛ یعنی دو طرفِ مناظره از خدا میخواهند که دروغگو را رسوا کند. این واقعه نشاندهندهٔ حقانیت پیامبر و جایگاه ویژهٔ اهلبیت در قرآن است.[۱]
پیشزمینه مباهله
در سال دهم هجری، هیئتی از مسیحیان نجران برای گفتوگو دربارهٔ توحید و عیسی بن مریم به مدینه آمدند. پیامبر با آنان دربارهٔ توحید و نبوت سخن گفت، اما آنان همچنان بر عقیدهٔ تثلیث پافشاری کردند. آیهٔ ۶۱ سورهٔ آلعمران در همین زمینه نازل شد: «فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَةَ اللَّهِ عَلَی الْکَاذِبِینَ».[۲] پیامبر در اجرای این فرمان الهی، تنها علی، فاطمه زهرا، حسن بن علی و حسین بن علیرا با خود همراه کرد.[۳]
جریان مباهله
در روز مباهله، پیامبر اسلام به همراه خانوادهاش در برابر هیئت نجران حاضر شد. هنگامیکه اسقف نجران آنان را دید، گفت: «چهرههایی میبینم که اگر از خدا بخواهند کوه از جا کنده شود، چنین خواهد شد. مباهله نکنید که نابود میشوید». پس از آن، مسیحیان از مباهله خودداری کردند و پیمان صلح بستند.[۴] این واقعه در تاریخ اسلام نشانهای روشن از مقام والای اهلبیت و تأیید الهی بر حقانیت دعوت پیامبر دانسته شده است.[۵]
جایگاه مباهله در اندیشه اسلامی
حادثهٔ مباهله از نظر تاریخی و اعتقادی، جایگاه ویژهای در اسلام دارد. این رویداد نهتنها سندی بر صدق پیامبر اسلام است، بلکه بیانگر مقام معنوی اهلبیت نیز هست. آیهٔ مباهله از دلایل قرآنی امامت علی بن ابیطالب دانسته شده است و در آثار مفسران شیعه و سنی جایگاه خاصی دارد.[۶]
منابع
- ↑ طبری، محمد بن جریر. *تاریخ الامم و الملوک*. بیروت: دارالتراث، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص ۱۸۰.
- ↑ قرآن کریم، سوره آلعمران، آیه ۶۱.
- ↑ سیوطی، جلالالدین. *الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور*. بیروت: دارالفکر، ج۲، ص ۳۹.
- ↑ ابنهشام، عبدالملک. *السیره النبویه*. بیروت: دارالمعرفه، ج۲، ص ۳۸۶.
- ↑ مطهری، مرتضی. *سیری در سیره نبوی*. تهران: صدرا، چاپ هشتم، ۱۳۸۵، ص ۲۲۳.
- ↑ علامه طباطبایی، سید محمدحسین. *المیزان فی تفسیر القرآن*. قم: دفتر انتشارات اسلامی، ج۳، ص ۲۷۵.