توحید در خالقیت: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۱: خط ۱۱:
|فقط خداوند سزاوار پرستش و عبادت است.
|فقط خداوند سزاوار پرستش و عبادت است.
|}[[پرونده:لا اله الا الله.png|بندانگشتی|شعار اسلام است (توحید در الوهیت)]]{{الله۲}}{{خدا}}
|}[[پرونده:لا اله الا الله.png|بندانگشتی|شعار اسلام است (توحید در الوهیت)]]{{الله۲}}{{خدا}}
* د[[آفرینش|رتوحید]] در خالقیت از شاخه‌های توحید است که بیان می‌کند تنها خدا [[آفریننده]] حقیقی جهان است و همه موجودات دیگر در [[آفرینش]] استقلالی ندارند کلام اسلامی خدا به عنوان [[واجب الوجود]] معرفی می‌شود و همه عالم [[ممکن الوجود]] است. بدین معنا که پیدایش و بقای موجودات وابسته به خداوند است. و هیچ موجودی ذاتاً آفریننده نیست.
* د[[آفرینش|رتوحید]] در خالقیت از شاخه‌های توحید است که بیان می‌کند تنها خدا [[آفریننده]] حقیقی جهان است و همه موجودات دیگر در [[آفرینش]] استقلالی ندارند<ref>{{پانویس کوتاه‌شده|مصباح یزدی|1384|ک=آموزش عقائد|ج=1-2-3|ص=83}}</ref> کلام اسلامی خدا به عنوان [[واجب الوجود]] معرفی می‌شود و همه عالم [[ممکن الوجود]] است. بدین معنا که پیدایش و بقای موجودات وابسته به خداوند است. و هیچ موجودی ذاتاً آفریننده نیست.


== مبانی قرآن ==
== مبانی قرآن ==

نسخهٔ ‏۵ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۱:۲۷

توحید افعالی
توحید درخالقیت فقط یک آفریننده وسازنده اصلی برای همه جهان وجود دارد.
توحید در ربوبیت فقط یک مدبر و گرداننده برای حهان وجود دارد که همه امور رامدیریت می‌کند.
توحید در الوهیت فقط خداوند سزاوار پرستش و عبادت است.
شعار اسلام است (توحید در الوهیت)
  • درتوحید در خالقیت از شاخه‌های توحید است که بیان می‌کند تنها خدا آفریننده حقیقی جهان است و همه موجودات دیگر در آفرینش استقلالی ندارند[۱] کلام اسلامی خدا به عنوان واجب الوجود معرفی می‌شود و همه عالم ممکن الوجود است. بدین معنا که پیدایش و بقای موجودات وابسته به خداوند است. و هیچ موجودی ذاتاً آفریننده نیست.

مبانی قرآن

از مهم‌ترین آیات مربوط به توحید در خالقیت آیه ۱۶ سوره رعد است:

  1. (قُلِ اللَّهُ خَالِقُ کُلِّ شَیْءٍ وَهُوَ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ)
(بگو خدا آفریننده همه چیز است و اویگانه پیروزگراست.)

این آیه بر خالقیت مطلق خداوند و نفی هرگونه استقلال آفرینش از غیر او دلالت دارد

پانویس

  1. مصباح یزدی، آموزش عقائد، ۱-۲-۳:‎ ۸۳.