ابن‌شاذان قمی

ابن‌شاذان قمی با نام اصلی ابوالحسن محمد بن احمد بن علی بن حسن بن شاذان، از محدثان شیعه در قرن چهارم هجری بود. وی از ابن بابویه و دیگران روایت کرده و ابن قولویه دایی او بوده است. تاریخ دقیق وفات وی مشخص نیست، اما در سال ۴۰۲ هجری در مکه حضور داشته و کراجکی در همین سال از او روایت نقل کرده است. همچنین در سال ۳۷۴ هجری در کوفه ساکن بوده و به تحصیل علم حدیث مشغول بوده است. از آثار او کتابی در مناقب علی بن ابی‌طالب است. پدرش، احمد بن علی، نیز از محدثان و دانشوران شیعه بود و کتاب‌هایی مانند زاد المسافر و الامالی به او نسبت داده شده است.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابن‌شاذان». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.