آقابزرگ تهرانی

محمدمحسن تهرانی، مشهور به آقابزرگ تهرانی، کتاب‌شناس و رجالی برجسته شیعه بود. تحصیلات خود را در تهران آغاز کرد و در سال ۱۳۱۵ قمری به نجف رفت، جایی که نزد میرزا حسین نوری علم حدیث آموخت و در درس آخوند خراسانی، سید کاظم یزدی و شریعت اصفهانی به تکمیل فقه و اصول پرداخت. در سال ۱۳۲۹ قمری به سامرا رفت و تا سال ۱۳۵۴ در آنجا اقامت داشت. سپس به نجف بازگشت و تا پایان عمر، که ۹۶ سال به طول انجامید، در آنجا زیست.

آقابزرگ تهرانی از بسیاری از علمای شیعه و اهل‌سنت اجازه نقل حدیث داشت و عمر خود را صرف مطالعه، تحقیق و تألیف کرد. او از پرکارترین دانشمندان عصر خود بود و حدود ۲۵ اثر از خود به‌جا گذاشت. مهم‌ترین اثر او، الذریعة الی تصانیف الشیعة، در ۲۵ جلد است که ۵۳٬۵۱۰ کتاب از نویسندگان شیعه را معرفی می‌کند. دومین اثر مهم او، طبقات اعلام الشیعة، در ۲۰ جلد نگاشته شده است. وی در سال ۱۳۸۹ قمری در نجف درگذشت.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «آقابزرگ تهرانی». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.