ابراهیم غزنوی

ابراهیم غزنوی (۱۰۵۹-۱۰۹۹ میلادی)، پادشاه غزنویان در سده پنجم قمری، با تحکیم مناسبات با سلجوقیان و لشکرکشی به هند، به توسعه اسلام در آن منطقه پرداخت. وی به عبادت، کتابت قرآن و ازدواج سیاسی دخترانش با علما و سادات شهرت داشت و در سال ۴۸۱ یا ۴۹۲ قمری درگذشت.

تبارنامه

سبکتگین (امارت. ۹۷۷- ۹۹۷ میلادی) امیر غزنه

بغراچق (۹۹۷- ?) والی هرات

محمود (۹۹۸-۱۰۳۰) سلطان غزنه

ابوالمظفر نصر (۹۹۷- ?) والی بست

اسماعیل ( ۹۹۷-۹۹۸) امیر غزنه

محمد (۱۰۳۰) سلطان غزنه

مسعود (۱۰۳۰-۱۰۴۱) سلطان غزنه

عبدالرشید (۱۰۴۹-۱۰۵۲) سلطان غزنه

مودود ( ۱۰۴۱-۱۰۴۸) سلطان غزنه

علی (۱۰۴۸-۱۰۴۹) سلطان غزنه

فرخزاد (۱۰۵۳-۱۰۵۹) سلطان غزنه

ابراهیم (۱۰۵۹-۱۰۹۹) سلطان غزنه

مسعود دوم (۱۰۴۸) سلطان غزنه

مسعود سوم (۱۰۹۹-۱۱۱۵) سلطان غزنه

شیرزاد (۱۱۱۵-۱۱۱۶) سلطان غزنه

ارسلان‌شاه (۱۱۱۶-۱۱۱۷) سلطان غزنه

بهرام‌شاه ( ۱۱۱۷-۱۱۵۷) سلطان غزنه

خسروشاه (۱۱۵۷-۱۱۶۰) سلطان غزنه

خسروملک (۱۱۶۰-۱۱۸۶) سلطان غزنه

زندگی

ابراهیم غزنوی، فرزند مسعود بن محمود سبکتکین، ملقب به ظهیرالدوله، پس از درگذشت برادرش فرخزاد در سال ۴۵۰ قمری به سلطنت رسید. او با ازدواج فرزند خود مسعود با دختر ملکشاه سلجوقی، روابط سیاسی خود را با سلسله سلجوقیان مستحکم کرد و سپس به هندوستان لشکر کشید. در این حملات، مناطقی را که سلطان محمود موفق به فتح آن‌ها نشده بود، به تصرف درآورد و در گسترش اسلام در هند تلاش کرد.

درگذشت و میراث

سال وفات او را برخی ۴۸۱ قمری و برخی دیگر ۴۹۲ قمری دانسته‌اند. گفته شده که ابراهیم سه ماه از هر سال را روزه می‌گرفت و در هر سال، یک مصحف را به خط خود می‌نوشت و یکی را به مکه و دیگری را به مدینه می‌فرستاد. به نقل از منابع، تعدادی از این مصاحف همچنان در حرمین موجود است. او صاحب هفتاد و شش فرزند بود: سی‌وشش پسر و چهل دختر. ابراهیم دختران خود را به ازدواج سادات و عالمان دینی درمی‌آورد.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابراهیم غزنوی». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.