ابنطباطبا
ابوعبدالله محمد بن ابراهیم بن اسماعیل، معروف به ابنطباطبا، در سال ۱۹۹ قمری در زمان خلافت مأمون در قیام ابوالسرایا علیه عباسیان شرکت داشت و موفق به تصرف کوفه شد. او پس از پیروزی در جنگ توسط ابوالسرایا مسموم و کشته شد. لقب «طباطبا» به دلیل نقص تلفظ قاف در زبان پدرش به او داده شده است.
زندگی
ابوعبدالله محمد بن ابراهیم بن اسماعیل بن ابراهیم بن حسن بن حسن بن علی بن ابیطالب در سال ۱۹۹ قمری در دوره خلافت مأمون زندگی میکرد. وی همراه با ابوالسرایا در شهر رقه علیه عباسیان قیام کرد و توانست کوفه را به تصرف خود درآورد. عباسیان از بغداد لشکری برای مقابله با او فرستادند، اما ابنطباطبا در جنگ پیروز شد. با این حال، ابوالسرایا که انتظار غنایم خاصی داشت، از دریافت آنها محروم ماند و به همین دلیل ابنطباطبا را مسموم کرد و کشت. سپس جوانی به نام محمد بن محمد بن زید بن علی بن حسین بن ابیطالب را به خلافت برگزید و با او بیعت نمود.[۱]
گفته شده که دلیل نامگذاری «طباطبا» به ابن ابراهیم، نقص تلفظ حرف قاف در گفتار پدرش ابراهیم بوده است؛ او به جای قاف حرف طاء ادا میکرد، به طوری که وقتی روزی از خادم خود قبا (لباس) درخواست میکرد، به جای «قبا» واژه «طباطبا» را به کار برد.[۲]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابنطباطبا». دایرهالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.