جبت
جِبت نام یکی از بتهای قریش است و به هر چیزی که غیر خدا پرستش شود اطلاق میگردد. این واژه غیر عربی است و برخی آن را یونانی و برخی معرب «بت» دانستهاند. مفسران مسلمان در شأن نزول آیهای از قرآن نوشتهاند که پس از جنگ احد، کعب بن اشرف با هفتاد یهودی دیگر به مکه رفت تا قریش را علیه مسلمانان تحریک کند. قریشیان برای اعتماد به آنان، از کعب خواستند که به دو بت جِبت و طاغوت سجده کند و کعب پذیرفت.[۱]
معنای اصطلاحی
جِبت یکی از بتهای قریش و به معنای هر چیزی است که غیر خدا پرستش شود. این واژه غیر عربی است و برخی منابع آن را یونانی و برخی معرب «بت» دانستهاند.[۲]
در قرآن
در قرآن واژه جِبت همراه با طاغوت ذکر شده است تا مفهوم پرستش غیر خدا را بیان کند. مفسران در شأن نزول آیهای از قرآن توضیح دادهاند که پس از جنگ احد، کعب بن اشرف، رئیس قبایل یهود اطراف مدینه، به همراه هفتاد تن از یهودیان به مکه رفت تا قریش را علیه مسلمانان تحریک کند. قریشیان به دلیل نگرانی از اتحاد آنان با محمد، خواستند تا کعب به دو بت جِبت و طاغوت سجده کند تا اعتماد آنان جلب شود و کعب پذیرفت.[۳]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «جِبت». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.